۱ : در زیر گروه اندرزگاه و کلیه زیرگروه های مربوطه تفاوتی میان دو گروه با اقامت طولانی مدت و اقامت کوتاه مدت مشاهده نشد ، در صورت بروز رفتار های مشمول تنبیه در هر دو گروه ، اقدام یکسانی از جانب کارکنان صورت می گیرد .
۲ : در زیرگروه اعمال قانون ، تفاوت قابل توجهی میان دو گروه با اقامت کوتاه مدت و بلند مدت نیست (جز در موارد خاص ، در مورد کسانی که از قدیمی ترین مددجویان کانون هستند ) . و هر دو گروه بایستی طبق زمان بندی ، برنامه های روزانه کانون را انجام دهند .
۳ : در واکنش به خوش رفتاری کارکنان ، هر دو گروه اقامت کوتاه مدت و اقامت بلند مدت تقریبا احساس و رفتار یکسانی ( طبق توصیف ارائه شده ) داشتند .
۴: در هر دو گروه شکایت از کم توجهی کارکنان نسبت به مسایل و حالات روحی خود وجود داشت .
۵ : در هر دو گروه تمکین و شکایت از بدرفتاری کارکنان به سایرین ، روش غالب واکنش به این گروه از کارکنان بود .
تفاوت ها :
۱ : خوش رفتاری کارکنان نسبت به مددجویان با اقامت بلند مدت بیشتر از مددجویان با اقامت کوتاه مدت است .
۲ : بد رفتاری کارکنان ( در لحن صحبت و رفتار ) در مورد مددجویان با اقامت کوتاه مدت در مقایسه با مددجویان با اقامت طولانی مدت بیشتر است .
۳ : سخت گیری در اجرای قوانین توسط کارکنان نسبت به مددجویان با اقامت کوتاه مدت در مقایسه با مددجویان با اقامت بلند مدت بیشتر است .
۴ : مددجویان با اقامت کوتاه تعامل بیشتری با مددکاران و روان شناسان دارند درحالی که این تعامل در مددجویان با اقامت طولانی مدت بسیار کمرنگ و تقریبا قطع می باشد .
۵ : مددجویان با اقامت طولانی مدت بیشتر اقدام به برقراری تعامل نزدیک با کارکنان می کنند ، بنابراین می توان گفت یکی از انواع قدرت در رابطه قدرت این مددجویان نسبت به سایر مددجویان همین عامل است .

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۶ : در گروه طولانی مدت ، در واکنش به اعمال قانون و بدرفتاری مراقب ، امکان عدم تمکین از سوی مددجو بیشتر است .
۷ : امکان رویارویی مستقیم ( اقدام به جرو بحث با مراقب ) در مددجویان با اقامت کوتاه مدت بیشتر رخ می دهد .
نمودار ۴-۳
جدول ۴ – ۶