بخش دوم (تبلیغات و مسافرتهای تبلیغی) تنها یک کتاب به نام اعمال رسولان وجود دارد که اقدامات حواریون و دیگر مسیحیان به خصوص پولس را بیان میکند.
بخش سوم (نامه ها) حواریون و رسولان مسیحی نامههایی به شهرها و افراد گوناگون نگاشتهاند که ۲۱ عدد از آنها در مجموعه عهد جدید وجود دارد، سیزده یا چهارده عدد از این نامهها از پولس و از هفت باقی مانده، سه نامه به یوحنا، دو نامه به پطرس و دو نامه دیگر به یعقوب و یهودا منسوبند در واقع مضمون این نامهها عبارت بودند از، پاسخ به سئوالاتی پیرامون مسائل فساد اخلاقی، ازدواج و روابط جنسی، نظام کلیسائی، و رستاخیز، بیان مشکلات راه تبلیغ، دعوت مردم به ایمان و زندگی پاک همراه با صبر و تحمل، حقایقی درباره ایمان مسیحی با بیان وظایف یک رهبر خوب.
بخش چهارم (رویا ومکاشفه) در این بخش تنها یک کتاب وجود دارد که به یوحنا منسوب است و در پایان عهد جدید واقع شده است.
مجموعه عهد جدید به تدریج در طی چند دهه توسط افراد متعددی نه نگارش درآمده است اما محققان جدید در بیشتر این افراد تردید کرده اند از این مجموعه تنها انتساب هفت یا هشت رساله به پولس، انجیل سوم و کتاب اعمال رسولان به لوقا وتا حدی کتاب مکاشفه یوحنا قطعی است و انتساب سایر نوشته ها یا به طور قطعی رد شده یا در آن تردید جدی شده است.
این مجموعه را به لحاظ تاریخ نگارش می توان به چهار بخش کلی تقسیم کرد.

1. 1. نوشتههایی که قبل از سال ۶۴ میلادی نوشته شدهاند، رسالههای پولس و برخی از رسالههای کوچک مانند رساله یعقوب از این دستهاند.

1. 1. آثاری که بلافاصله پس از سال ۶۴ و تا حدودی سال ۸۰ میلادی نوشته شده اند، اناجیل همنوا و کتاب اعمال رسولان و کتاب مکاشفه یوحنا در این دسته هستند.

1. 1. آثاری که در اواخر قرن اول نوشته شدهاند، انجیل یوحنا و رساله او از این دستهاند.

1. 1. آثاری که در قرن دوم نوشتهاند رسالههای منسوب به پطرس از این دسته هستند.

پس به طور کلی میتوان این مجموعه را به لحاظ محتوی به دو بخش تاریخی و اعتقادی تقسیم بندی کنیم.
شیوه ارجاع به کتاب مقدس نیز مانند قرآن، با ارجاع به کتابهای معمولی متفاوت است چرا که این کتاب چاپ و نسخه های متعددی دارد و نمیتوان با ذکر شماره صفحه به آن ارجاع داد، به همین دلیل برای ارجاع به این مجموعه از شماره های بابها و آیهها استفاده میشود برای مثال در ارجاع به آیه دوم از باب پانزدهم سفر پیدایش مینویسیم «سفر پیدایش: ۱۵: ۲».

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۱-۱۱- قرآن کریم
قرآن کریم معجزه جاویدان پیامبراسلام(ص) و کتاب شناخت معرفت که مجموعهی پیامهای الهی و وحی خداوند و حاوی دین اوست ؛ پس خواندن، فهمیدن، عمل کردن و پیاده کردن دستورات آن در جامعه، وظیفه ما در برابر آن است
۱-۱۱-۱- تاریخچه قرآن کریم
قرآن کریم، درسن چهل سالگی پیامبر(ص) درآغاز بعثت، با اولین آیات اول سوره «علق» نازل شد و به تدریج در طی ۲۳ سال در شرایط گوناگون و طبق نیاز نازل شد و احکام و مقررات و عقاید و معارف اسلام، از طریق وحی به پیامبر(ص) رسید و پیامبر (ص) هم آیات را به مردم ابلاغ کرد، آنچه نازل میشد در خانه پیامبر(ص) نگهداری میشد تا بعداً به صورت یک مجموعه درآید.
آیات قرآن که نازل میشد، پیامبر(ص) آنها را بازگو میکرد تا هم خودش آنها را حفظ کند و هم نویسندگان وحی، آنها را ثبت کرده و بنویسند. نویسندگان قرآن به نام « کتاب وحی» معروف بودند که بارزترین این چهرهها، حضرت علی بن ابی طالب (ع) بود.
نویسندگان وحی، آیات نازل شده را، براساس امکانات آن دوران، روی پوست و برگ درختان، پارچه وحریر، پوست حیوانات، استخوانهای پهن، سنگ و سفال، و احیاناً کاغذ، مینوشتند.
۱-۱۱-۲- تقسیمات قرآن کریم
قرآن ۱۱۴ سوره دارد و بیش از۶ هزار آیه و مجموع قرآن را هم به ۳۰ جزء تقسیم کردهاند و هر جزء هم از چهار قسمت به نام «حزب» تشکیل ده است، و هر سوره هم از چند جمله و بخش که به نام «آیه» نامیده میشود تشکیل یافته است.
سورهها (غیر از سوره نهم، توبه) با «بسمالله» شروع شده است، و طولانیترین سوره «بقره» است با «۲۸۶» آیه، و کوتاهترین سوره «کوثر» با «۳» آیه است. آیات بتدریج که نازل میشد، به دنبال هم نوشته میشد و تا وقتی که «بسمالله» نمی آمد، نویسندگان وحی، آیات را دنباله آیات قبل به عنوان ادامه همان سوره مینوشتند که این جریان عادی و طبیعی قضیه بود؛ غالباً ترتیب آیههای یک سوره، برحسب نزول بود؛ مگر در برخی از موارد، که شخص پیامبر (ص) از طریق دریافت وحی، دستور میداد که این آیات، در فلان سوره، یا پیش و پس از فلان آیه نوشته شود، که این ترتیب غیر عادی بود. وگرنه آیاتی که پشت سرهم (با فاصله زمانی یا بی فاصله زمانی) نازل میشد، کاتبان وحی، آنها را به دنبال هم ثبت میکردند تا شروع آیات دیگر، با بسم الله الرحمن الرحیم، که میفهمیدند سوره جدیدی است.
حضرت امام جعفر صادق (ع) فرمودند: «قرآنی را که علی(ع) بعداً تنظیم کرد بر اساس تاریخ نزول بود».
۱-۱۱-۳- اسامی قرآن کریم
از خود قرآن کریم، درآیات شریفه، با عناوین و اسامی گوناگونی یاد شده است ؛ همچون: قرآن، فرقان، نور، کلام الله، ذکر، احسن الحدیث، مثانی، تنزیل، بیان، بلاغ، مبین، مجید، کریم، کتاب، و…. حضرت امام جعفر صادق(ع) فرمودند: «قرآن، به کل این کتاب آسمانی گفته میشود، ولی فرقان، به آیات محکماتی که عمل کردن به آنها واجب است».
۱-۱۱-۴- اسامی سوره های قرآن کریم
هریک از ۱۱۴ سوره قرآن، اسمی دارد، بعضی سوره ها هم چندین نام دارد. به عنوان مثال سوره حمد، بیست و چند نام دارد. نام بعضی از سورهها به اسم اشخاص است؛ مانند سورههای یونس، هود، یوسف، ابراهیم، محمد، مریم، لقمان، نوح، و…. نام بعضی از سورهها هم از حروف مقطعه اول سوره گرفته شده، مثل سورههای طه، یس، ص، ق، و… که تعبیر کردهاند: رمزی میان خدا و پیامبر است، و اکثر سورههای دیگر، به نام پدیده های طبیعی، حیوانات، تیپها و گروهای اجتماعی، حوادث تاریخی و… است.
نام سورهها، یک چیز قطعی و اجتناب ناپذیر نیست؛ اغلب به تناسب موضوع و مسأله ای است که در سوره مطرح شده یا از موضوعات گوناگون یک سوره، چشمگیرتر بوده است.
فصل دوم
مفهوم شناسی
۲-۱- نکاح
الف) معنای لغوی نکاح
نکاح در لغت به معنی تقابل است، و در زبان عرب هرگاه دو کوه در مقابل یکدیگر قرار گرفته باشند گفته میشود: « تناکح الجبلان» یعنی: دو کوه در مقابل هم واقع شده اند. (قاروبی،۱۴۲۵ه ق،۱۹/۱۹)
از نظر اصطلاح در این که آیا این لفظ دلالت بر «وطی» می کند یا «عقد»، یا میان هردو مشترک لفظی است، اختلاف نظر وجود دارد. معروف ومشهور آن است که نکاح در لغت به معنی «وطی»، وشرعاً به مفهوم «عقد» است. (محقق داماد، ۱۳۶۵، ص۲۱).
واژه نکاح: نکاح مصدر ثلاثی واز ریشه نکح، ینکح می باشد. اهل لغت نیز آن را عداد مصادر ثلاثی منظور داشته اند. « نکح، ینکح، نکاحاً، نکاحاً ». (معلوف،۱۳۷۹، ص۸۷۷).
باید توجه داشت که هر چند اهل لغت نکاح را مصدر ثلاثی دانسته اند، ولی فعال، که نکاح برآن وزن است، از اوزان قیاسی مصادر ثلاثی نیست بلکه از اوزان سماعی آن به شمار می رود.
انواع نکاح
نکاح: عقد زنا شویی بستن. زناشویی کردن. زناشویی.
نکاح اول: امتزاج طبایع است بعضی با بعضی که موجب پدید آمدن موالید گردد.
نکاح دائم: نکاحی است دایمی؛ نکاح منقطع. در نکاح دایم وجود مهر لازم نیست و مدت هم ندارد.
نکاح ساری در ذات: توجه حبی حق تعالی است و آن وصلت بین خفا و ظهور است که اصل نکاح ساری است در جمیع ذراری.
نکاح طبیعی: ترکیب و امتزاج طبیعی عناصر و طبایع.
نکاح منقطع: نکاحی است که برای مدت معینی واقع شده باشد؛ نکاح دایم. در نکاح منقطع حتماً باید مدت و مهر معلوم باشد. (معین، ۱۳۸۲، ص ۱۵۴۴).
ب) معنای اصطلاحی نکاح
به نظر می رسد که منظور از عقد (مفهوم شرعی نکاح) نه تنها صیغه، بلکه مراد حاصل از آن است که در فارسی به « زن گرفتن» و « شوهر کردن» تعبیر می شود.
بنا بر این نکاح را چنین تعریف می کنیم:
« نکاح رابطه ای است حقوقی – عاطفی که بوسیله عقد بین زن ومرد حاصل می گردد وبه آنها حق می دهد که با یکدیگر زندگی کنند ؛ ومظهر بارز این رابطه حق تمتع جنسی است».
این تعریف شامل هر دو قسم نکاح یعنی دائم ومنقطع است. بعضی از حقوق دانان جدید نکاح را طوری تعریف کرده اند که فقط شامل نکاح دائم می شود؛ به این شرح: «نکاح رابطه ای است بین زن و شوهر برای تشکیل خانواده ».
این تعریف، نکاح منقطع را در بر نمی گیرد؛ واز این جهت ناقص است. در حالی که ازنظر فقهی وقانون مدنی نکاح منقطع نیز مسلماً مشمول عنوان کلی نکاح است. ولذا می توان گفت که به احتمال قوی تعریف فوق از حقوق کشورهای دیگر استنتاج گردیده، زیرا در سیستم حقوقی اغلب کشورها فقط نکاح دائم برسمیت شناخته شده است. (محقق داماد، ۱۳۶۵، ص۲۱).