اندازه بارهایی که بخواهند در این برنامه شرکت کنند، مهم است و باید به طور معمول در حدود ۲۰۰ کیلووات تا ۳ مگاوات بار باشد (میانگین بار در ماه) که این مقدار در موقعیت‌ها و بازارهای مختلف می‌تواند تغییر کند. مصرف‌کنندگانی که از این برنامه برای کاهش بار استفاده می‌کنند از زمان اعلام شرکت برق ۳۰ الی ۶۰ دقیقه فرصت دارند تا پاسخگویی را انجام داده و بار خود را قطع کنند[۶] .

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

این اطلاع‌رسانی از طریق تجهیزات اندازه‌گیری هوشمند صورت می‌گیرد. علاوه بر این شمار ساعاتی که در آن شرکت برق برای کاهش بار فراخوانی می‌کند، به طور معمول بیش از ۲۰۰ ساعت در سال نمی‌باشد.
به طورکلی برنامه‌های (I/C) برای همه مصرف‌کنندگان مناسب نیست. به عنوان مثال کارخانه تولید تراشه سیلیکونی که به طور مداوم و پیوسته کار می‌کند و همچنین بیمارستان‌ها و مدارس نمی‌توانند گزینه مناسبی برای اجرای این برنامه به حساب آیند. علاوه بر این تعدادی از مصرف‌کنندگان که از برنامه قطع بار استفاده می‌کنند، اقدام به نصب ژنراتورهای پشتیبان^[۴۸] نموده‌اند تا از این طریق بتوانند در زمان‌هایی که از شبکه جدا می‌‌باشند، برق مورد نیاز خود را تأمین کنند ]۱۶[.
۲-۳-۳- برنامه‌های مزایده بار (DBP):
این روش که از جدیدترین برنامه‌های پاسخگویی بار می‌باشد، مصرف‌کنندگان بزرگ (بالای یک مگاوات) را قادر می‌سازد تا مقدار و قیمت بار کاهش یافته خود را که براساس قیمت بازار عمده‌فروشی است، در همین بازار پیشنهاد دهند. اگر پیشنهاد پذیرفته شود، آن‌ ها موظفند که بار خود را به همان میزان اعلام شده کاهش دهند، در غیر این صورت با جرایمی مواجه خواهند شد. پیشنهاد در صورتی پذیرفته می‌شود که قیمت ارائه شده از قیمت بازار کمتر باشد. در این برنامه مصرف‌کنندگان می‌توانند در زمان گرانی، برق خود را با قیمت بالاتری به مزایده گذارند. به عبارت دیگر آن‌ ها می‌توانند در زمان ارزانی برق بخرند و در زمان گرانی آن را بفروشند. به طور کلی فروش برق در این برنامه می‌تواند در بازار روز بعد^[۴۹] و یا بازار لحظه‌ای^[۵۰] باشد. در بازار روز بعد شرکت‌کنندگان از روز قبل پیشنهاد کاهش مصرف‌شان را ارائه می‌دهند و در برنامه‌ریزی بهینه بهره‌برداری شرکت داده می‌شوند. چنانچه پیشنهاد آنها در این بازار مورد پذیرش واقع شود، این بارها موظف به کاهش مصرف‌شان در روز بعد می‌باشند و چنانچه مصرف خود را کاهش ندهند جریمه خواهند شد. این برنامه در بازار برق نیویورک (NYISO) ^[۵۱] اجرا می‌شود. در مدلی دیگر، بارها برای کاهش مصرف‌شان فراخوانی می‌شوند و چنانچه مصرف خود را کاهش دهند، به قیمت تسویه بازار پول دریافت خواهند کرد که این مدل در بازار نیوانگلند (ISO-NE) مورد استفاده قرار می‌گیرد[۵] .
۲-۳-۴- برنامه‌های پاسخگویی بار اضطراری (EDRP):
این برنامه‌ها برای مصرف‌کنندگانی که بار خود را در هنگام بروز حوادث کاهش می‌دهند، پرداخت‌هایی را به عنوان تشویقی در نظر می‌گیرند. این برنامه‌ها توسط شرکت‌های برق و ISO/RTO در زمان وقوع حوادث فراخوانی شده (مانند زمانی که قابلیت اطمینان سیستم در معرض خطر است و ممکن است شبکه با خاموشی کامل روبرو شود) و توقع آن است که مصرف‌کنندگان در این زمان بار خود را کاهش داده و یا برای چند ساعت به زمان دیگری موکول کنند. البته مشارکت مصرف‌کنندگان اجباری نیست و اگر در این زمان بار خود را قطع نکنند، جرایمی به آن‌ ها تعلق نمی‌گیرد. بنابراین پس از اعلام نیاز به کاهش بار توسط شرکت برق، مصرف‌کنندگان می‌توانند از هزینه تشویقی صرف نظر کرده و مصرف خود را کاهش ندهند. التبه در بعضی مواقع ممکن است جرایمی برای مصرف‌کنندگانی که برای شرکت در این برنامه نام‌نویسی کرده‌اند اما بر خود را کاهش نمی‌دهند، در نظر گرفته شود. همچنین به دلیل آن که مقدار قطع بار از قبل معلوم نیست (برخلاف برنامه مزایده بار)، بهره‌برداران نمی‌توانند این بارها را در مسائل بهینه‌سازی و بهره‌برداری شبکه دخالت دهند ]۱۰[.
یک نمونه از این برنامه را نشان می‌دهد که در سال ۲۰۰۲ در بازار نیویورک اجرا شده است و بهره‌بردار با کمبود توان روبرو بوده است. اپراتور سیستم با مشاهده منحنی بار در ۲۹ جولای و پیش‌بینی میزان مصرف برای ۳۰ جولای با اجرای همزمان برنامه‌های EDRP و CAP توانسته است بار برش اوج، قیمت برق را به حالت عادی بازگرداند ]۷[ و ]۱۹[.
۲-۳-۵- برنامه‌های بازار ظرفیت (CMP):
در این برنامه مصرف‌کنندگان متعهد می‌شوند که در طی وقوع حوادث، مقداری از بار خود را که از قبل تعیین شده، کاهش دهند و به ازای آن مبلغ از پیش تعیین شده‌ای را به عنوان پاداش دریافت کنند. به طور معمول فراخوانی در همان روز حادثه صورت می‌گیرد و اگر مصرف‌کننده از انجام آن خودداری کند جریمه خواهد شد. این برنامه‌ها را می‌توان مانند نوعی بیمه در نظر گرفت. به عبارت دیگر بهره‌‌بردار سیستم نوعی بیمه برای حفظ قابلیت اطمینان سیستم قدرت فراهم می‌کند و مبلغی را نیز از پیش می‌پردازد تا در صورت نیاز با فراخوانی، مصرف‌کننده مربوطه با کاهش مصرف، به حفظ تعادل سیستم کمک نماید. همانند بیمه، ممکن است عملا نیازی به این بارها پیدا نشود اما مبلغ تشویقی به خاطر آمادگی برای قطع، همواره پرداخت خواهد شد. بنابراین شرکت‌کنندگان در این برنامه‌ها باید بتوانند از مطمئن و قابل دسترس بودن این ظرفیت‌ها مطلع شوند. به عنوان مثال در NYISO شرکت‌کنندگانی با ظرفیت قابل کاهش بالای kW 100 و مدت زمان کاهش حداقل چهار ساعت که قادر به کاهش مصرف در اطلاع دو ساعته از شرکت برق هستند در این برنامه‌ها در نظر گرفته می‌شوند. این موضوع به دلیل مطمئن شدن از این که در صورت نیاز این بارها پاسخگو می‌باشند خواهد بود.
همان‌گونه که پیش از این بیان شد، در این برنامه‌ها ISO/RTO خود پیشنهاد قطع بار را به مصرف‌کننده می‌دهند و از این نظر با برنامه‌های I/C متفاوت می‌باشند. تعداد زیادی از مصرف‌کنندگان و تأمین‌کنندگان خدمات قطع بار(CSP)^[52] به دلیل تضمین پرداخت پول تشویقی در برنامه‌ی ظرفیت، به این برنامه‌ها علاقه‌مند می‌باشند و بهره‌برداران سیستم نیز به دلیل ایجاد منابعی که در صورت نیاز می‌‌توانند از آن استفاده کنند، ‌به این برنامه‌ها متمایل می‌باشند.
مصرف‌کننده در ازای تعهد خود مبلغی را از قبل دریافت می‌کند (مثل اینکه شرکت برق خود را بیمه کرده باشد). این مبلغ در بازار ظرفیت مشخص می‌شود. چرا که برنامه‌های ظرفیت به طور معمول توسط اداره‌کنندگان بازار عمده‌فروشی یعنی ISO/RTO که اداره کنندگان بازار ظرفیت هستند، مشخص می‌شود. همچنی در صورت کاهش مصرف در هنگام حادثه، مبلغ اضافه‌ای به این شرکت‌کنندگان پرداخت می‌شود. این برنامه‌ها معمولا جریمه‌های زیادی برای شرکت‌کنندگانی که در مواقع لزوم پاسخگو نیستند در نظر می‌گیرند. اپراتور مستقل سیستم این منابع را شناسایی می‌ندو مانند ظرفیت نصب شده تولید در نظر می‌گیرد و مرتب آمادگی قطع بار فوق را بازرسی می‌کند. NYISO در سال ۲۰۰۲ از برنامه‌های ظرفیت برای کمبود ذخیره‌اش برای حفظ سیستم استفاده نمود و همچنین بعدا از خاموشی آگست سال ۲۰۰۳ از این برنامه‌ها برای بازیابی سیستم خود کمک گرفت. ISO-NE در سال ۲۰۰۵ از این برنامه‌ها برای جلوگیری از خاموشی کلی در اثر موج گرمای زیاد استفاده نمود. PJM نیز در همین موج گرما برای حفظ سیستم از برنامه‌های پاسخگویی بار کمک گرفت.
شرکت کنندگان در برنامه های پاسخگویی بار به دلیل تضمین پرداخت پول تشویقی در برنامه­ی ظرفیت به این برنامه ها علاقه مند می باشند و بهره برداران سیستم نیز به دلیل ایجاد منابعی که در صورت نیاز م یتوانند از آن استفاده کنند، به این برنامه ها علاقه مند می باشند، به عنوان مثال هزینه­ پیشنهاد شده توسط NYISO برای این برنامه در سال ۲۰۰۵، $ (USD)/MW-month14 بوده این در حالیست که قیمت برق در آن زمان $/MWh 110بوده است[۶].
۲-۳-۶- برنامه‌های خدمات جانبی بازار (ASMP):
برنامه خدمات جانبی بازار به مصرف‌کنندگان این اجازه را می‌دهد که قطع بار خود را به عنوان ذخیره چرخان^[۵۳] به ISO/RTO پیشنهاد دهند. اگر پیشنهاد آنان پذیرفته شود، قیمت بازار را برای آماده نگه‌داشتن بارشان دریافت می‌کنند و اگر بار خود را در مواقع لزوم قطع کنند قیمت بازار لحظه‌ای به آنان پرداخت می‌شود. به طور کلی مصرف‌کنندگانی (عموما بارهای بزرگ صنعتی) که در این برنامه شرکت می‌کنند باید قابلیت کاهش بار زیادی را داشته باشند (به طور ایمن و بدون صدمه وارد شدن به تجهیزات). همچنین این بارها باید بتوانند در هنگام بروز حوادث به سرعت عمل دکرده و در عرض چند دقیقه و یا حتی چند ثانیه قطع شوند. به عنوان نمونه‌ای از این بارها می‌توان به قوس الکتریکی، پمپ‌های بزرگ آبرسانی و دستگاه‌های تهویه هوا اشاره کرد. در این برنامه به وسایل ارتباط سریع جهت اطلاع و آگاهی دادن به بارها نیاز است[۵]. همچنین شرکت‌کنندگان در این برنامه باید خود را به وسایل اندازه‌گیری زمان حقیقی پیشرفته^[۵۴] مجهز کنند. این پاسخگویی سریع بارها و احتیاجات برنامه، تعداد شرکت‌کنندگان آن را محدود می‌کند.
۲-۴- نحوه مشارکت مصرف‌کنندگان در برنامه‌های پاسخگویی بار:
به طور کلی مصرف‌کنندگان می‌توانند به سه طریق در برنامه‌های پاسخگویی بار شرکت کنند ]۳[،]۸[ و ]۲۰[:
آن‌ ها می‌توانند در زمان‌هایی که قیمت برق بالاست و یا هنگام شروع حوادث احتمالی بدون انتقال مصرف به ساعات دیگر، آن را کاهش دهند.
آن‌ ها می‌توانند در زمان‌هایی که قیمت برق بالاست و یا هنگام شروع حوادث احتمالی مصرف خود را به ساعات دیگر منتقل کنند. در این مورد، خدمات از دست رفته می‌توانند در ساعات آینده جبران شوند.
تعدادی از مصرف‌کنندگان ممکن است با بهره گرفتن از ژنراتورهای پشتیبان در برنامه‌ها شرکت کنند. به این صورت که آن‌ ها در مواقع اضطراری (و یا مواقع گران بودن برق در بازار) و در زمانی که نیاز شدیدی به مصرف برق دارند این ژنراتورها را روشن کرده تا از این طریق بتوانند مقداری از برق مصرفی خود را تولید کنند. اگر چه این مصرف‌کنندگان مصرف خود را به مقدار کم کاهش داده و یا اصلا کاهش نمی‌دهند، اما با بهره گرفتن از ژنراتورهای پشتیبان می‌توانند نیاز خود را به سیستم قدرت کاهش دهند]۲۱[. همان‌گونه که مشخص میباشد در زمان گران بودن برق (ساعات اوج)، مصرف‌کننده مقدار مگاوات کمتری نسبت به زمانی که برق ارزان می‌باشد، از شبکه دریافت می‌کند و مابقی نیاز خود به انرژی را از طریق ژنراتورهای محلی تأمین می‌کند. اگر چه در این روش مصرف‌کننده مقدار بار مصرفی خود را کاهش نداده است ولی به دلیل کم کردن نیاز خود به شبکه، توانسته است پاسخگویی را انجام دهد. لازم به ذکر است که مصرف‌کنندگان می‌توانند بسته به شرایط موجود از هر کدام از روش‌های ذکر شده پاسخگویی را انجام دهند. به طور مثال بررسی انجام شده از ۷۶ مصرف‌کننده در کشور آمریکا حاکی از آن است که حدود ۴۵% از طریق کاهش مصرف بدون انتقال به ساعات دیگر، ۲۲% از طریق انتقال مصرف به ساعات دیگر و حدود ۱۶% با بهره گرفتن از ژنراتورهای پشتیبان، پاسخگویی را انجام داده‌اند]۲۲[.
در این بررسی انجام شده، حدود ۲۸% از مصرف‌کنندگانت بیان کردند که قادر نبودند بار خود را قطع نمایند و بنابراین پاسخگویی را انجام نداده‌اند و بیش از ۷۰% از مصرف‌کنندگان از روش‌های ذکر شده، پاسخگویی را انجام داده‌اند و حدود۱% نیز از زمان پاسخگویی اطلاعی نداشتند.
هزینه‌هایی که هر مصر‌ف‌کننده در قبال پاسخگویی متحمل خواهد شد، بسته به نوع عمل آن‌ ها در زمان پاسخگویی متفاوت است. برای مثال مصرف‌کنندگانی که مصرف خود را بدون انتقال به ساعات بعد، کاهش می‌دهند، در واقع آسایش و راحتی خود را به نوعی از دست می‌دهند و این همان هزینه‌‌ای است که باید به ازای انجام پاسخگویی بار بپردازند. مصرف‌کنندگانی که مصرف خود را به ساعات دیگر منتقل می‌کنند، باید در قبال تولید نکردن کالا، اضافه‌کاری کارکنان و یا برنامه‌ریزی مجدد، هزینه‌هایی را متحمل شوند. مصرف‌کنندگانی که از ژنراتور‌های پشتیبان برای پاسخگویی استفاده می‌کنند، باید هزینه‌های سوخت و نگهداری از این واحدها را نیز در نظر بگیرند. به طور کلی این هزینه‌ها در تصمیم‌‌گیری مصرف‌کنندگان برای اجرا کردن و یا نکردن برنامه‌های پاسخگویی بار مؤثر است.
۲-۵- مزایای پاسخگویی بار:
پاسخگویی بار سودهای مالی و کاربردی فراوانی را برای مصرف‌کنندگان و حتی خود شبکه فراهم می‌کند. مزایای پاسخگویی بار از دو دیدگاه مصرف‌‌کنندگان و شبکه بررسی میشود.
۲-۵-۱- مزایای پاسخگویی بار از دیدگاه مصرف‌کنندگان:
مصرف‌کنندگان برای رسیدن به سودهای اقتصادی و جلوگیری از خاموشی (کمک به تداوم برق‌رسانی)، پاسخگویی را انجام می‌دهند. اما در حالت کلی دلیل اصلی مشارکت مصرف‌کنندگان را می‌توان رسیدن به سودهای مالی و اقتصادی بیان کرد. آن‌ ها معمولا به طور نا آشکار، به بهبود قابلیت اطمینان شبکه کمک می‌کنند. بنابراین، این مزایا را می‌توان در دو دسته سودهای مالی و سودهای قابلیت اطمینان طبقه‌بندی کرد]۳[ و ]۷[.
۲-۵-۱-۱- سودهای مالی:
افزایش قیمت سوخت و برق در سال‌های اخیر انگیزه اضافی را در مصرف‌کنندگان ایجاد کرده تا بتوانند مصرف خود را تنظیم کنند. در واقع مصرف‌کنندگان می‌توانند با انتقال مصرف خود به ساعات ارزان قیمت، هزینه‌های خود را کاهش دهند. همچنین پرداخت‌های تشویقی که به مصرف‌کنندگان جهت آماده نگه داشتن بار خود برای قطع (و یا قطع آن در مواقع لزوم) تعلق می‌گیرد نیز می‌تواند سودهای مالی زیادی را عاید مصرف‌کنندگان نماید.
۲-۵-۱-۲- سودهای قابلیت اطمینان:
مصرف‌کنندگان با پاسخگویی در زمان گران بودن قیمت، به طور نا خواسته قابلیت اطمینان شبکه را نیز بهبود می‌بخشند و کمبود تولید را در ساعات اوج بار (ساعات گران قیمت) جبران می‌کنند و موجب کاهش میزان خاموشی و در نتیجه تداوم برق رسانی می‌شوند.
۲-۵-۲- مزایای پاسخگویی بار از دیدگاه بازار و شبکه:
پاسخگویی بار با تأثیری که بر عملیات بازار،‌ قابلیت اطمینان سیستم و رفاه اجتماعی^[۵۵] می‌گذارد، باعث ایجاد مزایای شبکه می‌شود که از این مزایا اکثر مصرف‌کنندگان و یا همه آ‌نها سود خواهند برد. در واقع محرک اصلی برای اجرای برنامه‌های پاسخگویی بار، این مزایا می‌باشد. این مزایا را می‌توان به سه دسته تأثیرات کوتاه مدت و بلند مدت بر بازار و قابلیت اطمینان سیستم تقسیم کرد:
۲-۵-۲-۱- تأثیرات کوتاه‌ مدت بر بازار:
همانطور که پیش از این نیز بدان اشاره شد، اقتصاددانان بر این باورند که کارایی اقتصادی بهینه در صورتی که قیمت واقعی کالا به مصرف‌کنندگان آن کالا اعمال شود، حاصل خواهد شد. از طرف دیگر، چنانچه قیمت واقعی برق به مصرف‌کنندگان اعمال شود، در ساعات پرباری که قیمت برق بالا است، مصرف‌کنندگان با کاهش و یا انتقال مصرف به ساعات دیگر، مصرف خود را کاهش خواهند داد. این موضوع سبب کاهش قیمت بازار لحظه‌ای خواهد شد]۳[. در بازارهای برق بخشی از انرژی در شکل قراردادهای بلندمدت معامله می‌شود. با کاهش قیمت بازار لحظه‌ای در اثر پاسخگویی بارها، قیمت برق در قراردادهای بلندمدت نیز کاهش می‌یابد. زیرا احتمال خطر روبرو شدن مصرف‌کنندگان با قیمت بالا در بازارهای لحظه‌ای (در صورت نیاز به آن) کاهش یافته و در نتیجه چنانچه شرکت‌های تولیدی در قراردادهای بلندمدت حاضر به فروش برق در قیمت پایین نباشند، مصرف‌کنندگان ترجیح خواهند داد که از بازار لحظه‌ای برق مورد نیاز خود را تأمین کنند. بنابراین برنامه‌های پاسخگویی بار به طور کلی سبب کاهش قیمت برق در بازار برق خواهد شد. که این موضوع مزیتی برای تمامی مصرف‌کنندگان برق (اعم از شرکت‌کنندگان در برنامه‌های پاسخگویی بار و دیگران) می‌باشد. در کالیفرنیا ۵/۲% کاهش مصرف برق، قیمت‌های بازار لحظه‌ای را به میزان ۲۴% کاهش داد و ۵% کاهش مصرف باعث شد که در سال ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ قیمت‌ها به ۵۰% مقدار اولیه کاهش یابند ]۷ [و]۸[.
۲-۵-۲-۲- تأثیرات بلندمدت بر بازار:
با اجرای برنامه‌های پاسخگویی بار، اوج سیستم کاهش یافته و به موجب آن احتیاج به ساخت نیروگاه‌های جدید و توسعه سیستم‌های توزیع و انتقال به تعویق می‌افتد. به عنوان مثال در ‌‌‌‌Ontario برای مدت ۳ سال ساخت نیروگاه گازی ۵۰۰ مگاواتی به تعویق افتاد که به موجب آن نزدیک به ۴۰۰ میلیون دلار در هزینه‌ها صرفه‌جویی شد ]۲۳[.
تمام صرفه‌جویی‌های انجام شده (به دلیل عدم ساخت نیروگاه‌های جدید)، در قیمت‌های برق منعکس شده و تمام مصرف‌کنندگان (نه فقط مشارکت‌کنندگان) از آن بهره‌مند خواهند شد. به طور کلی صرفه‌جویی که از اجرای برنامه‌های پاسخگویی بار حاصل خواهد شد، به نوع ژنراتوری که برای پاسخگویی در ساعات پرباری باید نصب می‌شد، بستگی دارد. چنانچه این ژنراتورها گازی باشند و هزینه سرمایه‌گذاری در این نیروگاه‌ها ‌$/kW-year 75 باشد و برنامه پاسخگویی بار از نصب ‌MW100 جلوگیری کند، صرفه‌جویی معادل ۵/۷ میلیون دلار در سال حاصل خواهد شد. حال چنانچه هزینه برنامه پاسخگویی بار، شامل هزینه تشویقی به میزان $/kW-year 50 باشد، مابقی صرفه‌جویی در هزیه نصب نیروگاه‌ها (۵/۲ میلیون دلار در سال در این مثال) نصیب سایر مصرف‌کنندگان خواهد شد. علاوه بر این اجرای برنامه‌های پاسخگویی بار سبب کاهش نیاز به نصب ظرفیت خطوط انتقال و توزیع جدید و در نتیجه صرفه‌جویی در هزینه‌ خواهد شد.
۲-۵-۲-۳- سودهای قابلیت اطمینان سیستم:
پر واضح است که بهره‌بردار سیستم برای حفظ قابلیت اطمینان، بخشی از ظرفیت نیروگاه‌های موجود برای تأمین ذخیره مورد نیاز سیستم به صورت آماده به کار قرار می‌دهد. بارهای پاسخگو نیز می‌توانند بخشی از ذخیره مورد نیاز سیستم را تأمین کنند. به عبارت دیگر، برنامه پاسخگویی بار با تأمین ذخیره کمکی، به نوعی بهبود دهنده قابلیت اطمینان سیستم خواهد بود. در بین برنامه‌های پاسخگویی بار، برنامه پاسخگویی بار اضطراری نوعی ذخیره اضافه و تکمیلی را برای سیستم فراهم می‌کند. در این برنامه‌ها معمولا برخلاف برنامه‌های پاسخگویی ظرفیت، به شرکت‌کننده پیش از اجرای کاهش بار، پولی پرداخت نمی‌شود. چرا که فراخوانی کاهش بار این شرکت‌کنندگان قابل پیش‌بینی و حتی محتمل نیست،‌ اما ممکن است کاهش بارشان مورد استفاده قرار گیرد. در برنامه‌های ظرفیت، در واقع پاسخگویی بار در عوض ظرفیت نصب شده نیروگاه مورد استفاده قرار می‌گرفت. به این معنی که شرکت‌کنندگان در ساعات پرباری با کاهش مصرف، وظایف تأمین توان نیروگاه نصب نشده‌ای که بدون پاسخگویی بارها باید نصب می‌شد، را انجام می‌دهند. اما پاسخگویی در مواقع اضطراری، در حالتی که پس از استفاده از ذخیره‌های موجود و کاهش بار شرکت‌کنندگان در برنامه‌های ظرفیت، سطح ذخیره سیستم ‌کم است مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عبارتی دیگر، پس از وقوع یک پیشامد اتفاقی و یا افزایش بار، ذخیره سیستم را برای ایجاد تعادل مجدد بین تولید و مصرف مورد استفاده قرار می‌گیرد. حال چنانچه ظرفیت جایگزینی برای این ذخیره موجود نباشد، سطح ذخیره سیستم کاهش یافته و سیستم برای پاسخگویی به پیشامد اتفاقی بعدی آمادگی نخواهد داشت. با اجرای برنامه‌های پاسخگویی بار از شرکت‌کنندگان در برنامه پاسخگویی اضطراری خواسته می‌شود تا مصرف خود را کاهش داده و در نتیجه بخشی از ذخیره سیستم، آزاد خواهد شد و ژنراتورهای تأمین‌کننده ذخیره، دوباره در حالت آماده به کار قرار خواهند گرفت تا در صورت وقوع پیشامد بعدی امنیت سیستم حفظ بماند و بدین ترتیب، پاسخگویی بار سبب افزایش قابلیت اطمینان سیستم خواهد شد.
واضح است که به شرکت‌کنندگان در این برنامه به اندازه سطح قابلیت اطمینانی که برای سیستم فراهم می‌کنند پول پرداخت خواهد شد. در شکل ۲- ۹ فرض کنید که بار سیستم D₁ می‌باشد. چنانچه در اثر یک پیشامد مانند خروج یک واحد، منحنی تولید به سمت چپ حرکت کند و یا در اثر افزایش بار، منحنی مصرف به سمت راست حرکت کرده و مقدار مصرف به D₂ برسد، منحنی تولید و مصرف نقطه تقاطعی نخواهند داشت. اما با اجرای برنامه‌های پاسخگویی بار، منحنی بار به D₁انتقال خواهد یافت. حال چنانچه برنامه‌های پاسخگویی بار اجرا نشود، به ناچار بخشی از بار تأمین نخواهد شد.
کاهش بار
D₂
D₁
مقدار
شکل ۲- ۹ : افزایش قابلیت اطمینان سیستم با اجرای برنامه پاسخگویی بار