Istanbul Cooperation Initiative(ICI) ↑
NATO,’’Istanbul Cooperation Initiative’’ http://www. nato.int/nato _static/assets /pdf /pdf _2014_04/20140331_140401-factsheet-ICI_en.pdf,p2(last visit 16/6/2014) ↑
البته بایستی توجه داشت که سازمان همکاری شانگهای،تنها سازمان منطقه ای در منطقه آسیای میانه و شرق اروپا محسوب نمی گردد چرا که برای نمونه می توان به سازمان کشورهای مستقل هم سود (سی.آی.اس) که در نتیجه فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به وجود آمد اشاره نمود.این سازمان،مجمعی است مرکب از روسیه و یازده جمهوری پیشین اتحاد شوروی که با توافق نامه ۸ دسامبر ۱۹۹۱ پایه گذاری شد.رهبران سه جمهوری روسیه،اوکراین و روسیه سفید موافقت نامه ای را برای جایگزینی یک مجمع جدید به جای اتحاد شوروی امضاء کردند.در ۲۱ دسامبر همان سال نیز در آلماتی مرکز قزاقستان،سران یازده جمهوری بازمانده از شوروی سابق پروتکلی بر این توافق نامه اضافه کردند و بر اساس آن، جمهوری آذربایجان،ارمنستان،روسیه ،قزاقستان،قرقیزستان،ازبکستان،تاجیکستان،ترکمنستان،مولداوی ،روسیه سفید و اوکراین با حقوق مساوی،جامعه کشورهای هم سود را به وجود آوردند. با امضای این پروتکل،سازمان به طور رسمی کار خود را آغاز کرد و مینسک،مرکز بلاروس به عنوان مرکز اداری و اجرایی آن انتخاب شد.برای اطلاعات بیشتر در این مورد ن.ک به: کولایی،الهه و صداقت،محمد؛موانع هم گرایی در سازمان ((کشورهای مستقل هم سود))،پژوهش نامه ایرانی سیاست بین الملل،سال اول،شماره یک،پاییز و زمستان ۱۳۹۱،ص۹۵٫ ↑

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

طباطبایی،سید علی؛بررسی تطبیقی رویکرد راهبردی چین،روسیه،آمریکا،هند،پاکستان و ایران به سازمان همکاری شانگهای،فصلنامه راهبرد،سال بیستم،شماره ۶۰،پاییز ۱۳۹۰،ص۱۷۰٫ ↑
آدمی،علی؛عزیزی،حمید رضا،پیشین،ص۲٫ ↑
اعظمی،هادی؛زرقانی،سید هادی؛دبیری،علی اکبر؛تحلیل اولویت های منطقه ای و دیدگاه های ژئوپلتیک در شکل دهی به سازمان های منطقه ای(نمونه مورد:سازمان همکاری شانگهای)،پژوهش نامه ایرانی سیاست بین الملل،پاییز و زمستان ۱۳۹۱،سال اول،شماره یک،ص۹٫ ↑
بدیعی ازنداهی،مرجان؛شریفی رضوی،مجید؛میراحمدی،فاطمه سادات،بازتاب های جهانی شدن سیاسی بر سازمان همکاری شانگهای،فصلنامه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی،بهار ۱۳۹۳،سال چهاردهم،شماره ۳۲،ص۲۱۴٫ ↑
حاجی یوسفی،امیر محمد؛الوند،مرضیه سادات،ایران و سازمان همکاری شانگهای:هژمونی و ضد هژمونی،پژوهشنامه علوم سیاسی،بهار ۱۳۸۷،شماره ۱۰،ص۱۸۱٫ ↑
فیاضی،محسن؛سازمان همکاری شانگهای،فرصتی برای مشارکت چین و روسیه،فصلنامه مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز،زمستان ۱۳۸۸،شماره ۶۸،ص۲۵٫ ↑
The Shanghai Convention on Combating Terrorism, Separatism and Extremism ↑
http://www.sectsco.org/EN123/show.asp?id=68,p1(last visi 13/12/2014) ↑
http://www.sectsco.org/EN123/show.asp?id=68,p2(last visit 13/12/2014) ↑
Charter of the Shanghai Cooperation Organization
↑
http://www.sectsco.org/EN123/show.asp?id=69,p1(last visit 14/12/2014) ↑
The Regional Counter-terrorist Structure  ↑
United Nations. Department for Disarmament Affairs,’’ The United Nations Disarmament Yearbook 2006, Volume 31’’, United Nations Publications,2007,p173.
↑
United Nations. Department for Disarmament Affairs,’’ The United Nations Disarmament Yearbook 2006,Op.Cit,p173. ↑
United Nations,’’ The Relationship Between Disarmament and Development in the Current International Context, Volume 30; Volume 2005’’, United Nations Publications, 2005,p145.
↑
Ibid,p145. ↑
با بررسی تاریخی از خشونت طلبی در سرزمین ایران از جمله از طریق کاربرد تسلیحات متعارف این چنین به نظر می آید که ایرانیان یکی از صلح دوست ترین اقوام در طول تاریخ بوده اند و کمترین قوانین را در این راستا داشته اند.ب این صلح طلبی ایرانیان پیش از اسلام نیز صبغه تاریخی و نیز مدون داشته است به طوری که در بند ۱۸ از هات ۳۱ در گاثاها آمده است: ((هیچ کس نباید به گفتار و فرمان شخص تبهکار و گمراه کننده گوش فرا دهد چون که چنین کسی،خانه و ده و شهر و کشور را به ویرانی و تباهی خواهد کشید. پس بر ماست که در برابر این گونه مردمان، با جنگ افزار پاکدامنی و پارسایی ایستادگی کنیم و آنان را از خود دور سازیم.))برای اطلاعات بیشتر در این باره ن.ک به : عالی پور،حسن؛نسبیت مفهوم حقوقی تروریسم از نگاه فقه،فصلنامه مطالعات راهبردی،سال سیزدهم،شماره چهارم،زمستان ۱۳۸۹،ص۱۲۳٫ ↑
البرزی ورکی،مسعود؛حقوق بشردوستانه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران،فصلنامه حقوق و مصلحت،سال اول،شماره اول،زمستان ۱۳۸۷،ص۸٫ ↑
البرزی ورکی،مسعود؛پیشین،صص ۲۰-۳۲٫ ↑
محمد نسل،غلامرضا؛بررسی قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح مصوب سال ۱۳۸۲ و تطبیق آن با قانون سال ۱۳۷۱-قسمت اول،فصلنامه دانش انتظامی،سال پنجم،۱۳۸۲،شماره ۴،ص۱۲٫ ↑
جوکار،حمید؛انواع سلاح های مرتبط با قانون به کارگیری سلاح توسط نیروهای مسلح در موارد ضروری و اصول تیراندازی،ماهنامه دادرسی،بهمن و اسفند ۱۳۸۹،شماره ۸۴،ص۳۶٫ ↑
رادفر،عبدالرحیم؛تحلیلی برقانون به کارگیری سلاح توسط نیروهای مسلح در موارد ضروری،ماهنامه دادرسی،خرداد و تیر ۱۳۸۳،شماره ۴۴،ص۷۸٫ ↑
موحد،محمد؛آشنایی با قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح /قسمت هشتم،ماهنامه دادرسی،خرداد و تیر ۱۳۷۷،شماره ۸،ص۳۰٫ ↑
از جمله می توان به سخنان مهم مقام معظم رهبری(مد ظله العالی) پس از برگزاری رزمایش اخیر محمد رسول الله ارتش جمهوری اسلامی ایران در پهنه ی وسیعی از آب های خلیج فارس،دریای عمان و اقیانوس هند اشاره نمود. ایشان فرمودند: (( ملت ایران اهل تجاوز به هیچ کشور و ملتی نیست اما هر گونه تجاوز و حتی تهدید را با قدرت کامل و به گونه ای پاسخ خواهد داد که معترضان و متجاوزان را از درون متلاشی کند.)) ایشان در بخش دیگری از سخناننشان خاطرنشان ساختند که ((هر کس که فکر تجاوز به جمهوری اسلامی ایران در مخیله اش خطور کند،باید خود را آماده دریافت سیلی های محکم و مشت های پولادین ارتش،سپاه و بسیج و دریک کلام،ملت بزرگ ایران کند.))برای اطلاعات بیشتر دراین رابطه ن.ک به:
Khabar Online,’’رزمایش ارتش؛رونمایی از دکترین جدید دفاعی http://www.khabaronline.ir/detail/192621/politics/military,p1(last visit 16/1/2015) ↑
جمهوری اسلامی ایران علاوه بر اینکه توانسته است دکترین دفاعی خود را در زمینه بکارگیری تسلیحات متعارف پیاده سازی و تثبیت نماید بلکه بر توان نظامی خود در این راستا به ویژه با وجود تحریم های تسلیحاتی ظالمانه بین المللی ،بیافزاید. چندین نمونه از اقدامات نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به منظور افزایش توان به کارگیری تسلیحات متعارف در زمان تحریم های تسلیحاتی بین المللی در ذیل مورد توجه قرار گرفته است. البته بدیهی است که اقدامات نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران برای افزایش توان به کارگیری تسلیحات متعارف در جهت بازدارندگی و حفظ صلح و امنیت منطقه ای،محدود به موارد ذیل نشده بلکه این موارد عمده ترین آنها محسوب می گردد
۱-اتکاء به توان داخلی تولید تسلیحات
اتکا به توان داخلی تولید تسلیحات یکی از ویژگی های اصلی در قابلیت سازی ایران برای دور زدن تحریم های تسلیحاتی شورای امنیت بوده است.با این حال،اتکای ج.ا.ایران بر توانایی داخلی تولید تسلیحات نه به واسطه رژیم های تحریم های تسلیحاتی شورای امنیت بلکه به دلیل جنگ ایران و عراق در دهه ۸۰ میلادی و امتناع دول غربی و شرقی از تجهیز نظامی ایران در مقابل رژیم بعثی عراق کلید خورد به گونه ای که به تدریج واحدهای تحقیقات و توسعه نظامی چون واحد جهاد خودکفایی تسلیحات ایران شکل گرفت که از تسلیحات کوچک و سبک که عمدتا برگرفته از فناوری های غربی بود به برنامه موشکی رسید علی رغم تبلیغات وسیع دول غربی مبنی بر اتکاء ایران به فناوری و تسلیحات بیگانه به ویژه با متحدان روس و چینی باید گفت که برای نمونه آخرین قراردادهای تسلیحاتی ایران و روسیه در دسامبر۲۰۰۵-یک سال پیش از آغاز تحریم های تسلیحاتی شورای امنیت- به ارزش ۵/۱ میلیارد دلار منعقد شد که شامل فروش سیستم MIG-29 و چند فروند هواپیمای سوخو ۲۴،قایق های گشت سریع، سیستم موشکی دفاع هوایی TOR-M1 و تانک های تی-۷۲ و قرارداد تسلیحاتی اواسط ۲۰۰۶ راجع به تحویل ۶ فروند هواپیمای تهاجمی سوخو ۳۹ و تحویل قطعات یدکی برای هفت فروند هواپیماهای سوخو ۲۵K متعلق به نیروی هوایی عراق که در جریان جنگ ۱۹۹۱ خلیج فارس به ایران تحویل داده شد-. اتکاء به توان داخلی تولید تسلیحات در ایران امروزه به حدی رسیده است که در سپتامبر ۲۰۰۶،جمهوری اسلامی ایران اعلان کرد که اکنون در حال فروش تسلیحات به ۵۷ دولت جهان می باشد که نسبت به سال قبل از آن ۱۷درصد رشد در فروش صنایع دفاعی را نشان می دهد.این رشد در ماه ها و سال های بعد تا به امروز ادامه داشته به گونه ای که هر ساله ۱۵ الی ۲۰ درصد بر فروش تسلیحات ج.ا.ایران افزوده شده است.این در حالی است که از سال های ۱۹۹۷-۲۰۰۴ میلادی،رژیم پوشالی صهیونیستی بنا به گزارش موسسه تحقیقات کنگره آمریکا نزدیک به ۵/۸ میلیارد دلار تسلیحات نظامی که ۱/۷ میلیارد دلار از ان تنها از وزارت دفاع آمریکا خریداری شده است،تحویل گرفته است که نشانگر اتکای بیش از حد آن به تسلیحات خارجی دارد.
۲-همکاری با کشورهای و گروه های متحد
خوداتکایی بر توان داخلی تسلیحاتی و نظامی مانع از همکاری های هدفمند و راهبردی ایران با کشورهای متحد چون کره شمالی،چین و روسیه نشده است.آغاز این همکاری راهبردی نظامی نه از زمان اعمال تحریم های تسلیحاتی شورای امنیت بلکه از زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران آغاز شده است به گونه ای که بنا بر برخی تخمین ها،ج.ا.ایران در مقابل فروش نفت به کره شمالی تا حدود ۹۰ درصد از تسلیحات مورد نیاز خود را از این کشور تامین نمود.از سوی دیگر در سال های اخیر این همکاری نظامی و تسلیحاتی ادامه داشته است به گونه ای که معروف ترین نمونه آن در همکاری دو کشور در ساخت موشک میان برد شهاب سه که با بهره گرفتن از فناوری موشک نو دانگ کره شمالی تولید و توسعه یافته است،می باشد. (,۲۰۰۶ ( Charles از جمله این موارد،می توان به تلاش های ایالات متحده به منظور جلب متحدان ایران چون چین و روسیه به منظور جلوگیری از صادرات تسلیحات تحت الشمول این تحریم دانست از جمله بر اساس منابع سایت افشاگر ویکی لیکس، وزارت خارجه ایالات متحده آمریکا در سال اواخر نوامبر ۲۰۰۹به دنبال صادرات تسلیحات چین به ایران از طریق یک شرکت صوری الکترونیکی مالیزیایی با صدور یک بیانیه سیاسی از مقامات چینی اعلان کرد: (( ما معتقدیم که انتقال این امکانات نظامی تحت کنترل به موجودیت های مشمول تحریم های ۱۷۳۷ ممنوع می باشد.)) در کنار این امر،جمهوری اسلامی ایران کمک های تسلیحاتی خود را به گروه های شیعه در یمن جنوبی،غزه،سودان،سوریه،ساحل عاج و ده ها کشور دیگر که در آن گروه های مقاومت در حال نبرد برضد دول دست نشانده غربی هستند به منظور استقرار یک نظام برخاسته از خواست الهی و رای مردمی یا بازپس گیری مناطق اشغالی(رژیم صهیونیستی) یا اعمال خودمختاری(یمن جنوبی) تشدید نموده است.
۳-مهندسی معکوس نظامی:
معروف ترین عملیات مهندسی معکوس نظامی ایران به پهپاد RQ-170 شرکت لاکهید مارتین موسوم به((چهارپای قندهار))در سال ۲۰۱۱باز می گردد.البته جمهوری اسلامی ایران پیش از این حداقل در یک مورد موشک های فونیکس AIM-54cکه پیش از انقلاب اسلامی ۲۷۰ فروند از آن از آمریکا خریداری شده و در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران نیز کاربرد فراوانی داشت،از سال ۲۰۰۵ اقدام به مهندسی معکوس نموده بود که البته موفقیت آمیز بوده و منجر به ساخت موشک های فکور-۹۰ شد. هم چنین ایران توانسته بود پیش از عملیات RQ-170 در عملیات مشابه دیگری در فاصله سال های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ دو پهپاد RQ-11 و پهپاد اسکن ایگل که به حریم هوایی ایران در منطقه خلیج فارس تجاوز نموده بودند را با مهندسی معکوس به صورت موفقیت امیز فرود آورد.اگرچه مقامات نظامی و سیاسی آمریکا درصدد بودند و هستند تا به دست گرفتن کنترل این پهپادها را ناشی از نقص فنی جلوه گر نموده به گونه ای که پیش از فرود تمامی اطلاعات آن پاکسازی شده است اما واقعیت آن است که نیروی مقتدر نظامی ایران به ویژه نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی توانست تا با مهندسی معکوس، این پهپادها را(از جمله پهپادها RQ-170 در نزدیکی شهر کاشمر)،زمینه فرود آن را در خاک ایران اسلامی فراهم نماید..انجام مهندسی معکوس نظامی در این عملیات خود گواه دیگری بر شکست نظام تحریم های تسلیحاتی شورای امنیت و یک جانبه بوده که ج.ا.ایران در مقابله با اعمال و تشدید این تحریم ها اتخاذ کرده است.
۴-انجام رزمایش های پیامبر اعظم(ص)
یکی از اقدامات جمهوری اسلامی ایران برای نشان دادن بی اثر بودن تحریم های تسلیحاتی شورای امنیت،انجام رزمایش های مختلف بوده است. مهم ترین این رزمایش ها،رزمایش پیامبر اعظم(ص) ۱ تا ۸ بوده است که جمهوری اسلامی ایران در انها از موشک های بالستیک چون شهاب ۱ استفاده می کند.برای نمونه یگان هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در رزمایش پیامبر اعظم ۷ موشک های بالستیک شهاب ۱ و ۳ ،زلزال،فاتح ۱۱۰ و تندر را به همراه پرتاب موشک ضد کشتی خلیج فارس را در سال ۱۳۹۱ با موفقیت آزمایش نمود..نکته دیگر این رزمایش،حضور فعال پهپادهای ایرانی در این همایش است.سردار علی فدوی فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در این زمینه گفته است: ((ما بر روی شناورهایمان،موشک هایی که بیش از ۲۲۰ کیلومتر برد دارند،قرار داده ایم انهم نه شناورهای روان و معمول دنیا،بلکه بر روی شناورهای بسیار کوچک،با سرعت بالا ،قدرت مانور و آتش بالا و به لحاظ کوچکی ضد رادار یعنی رادارها در مقابل شناورهای کوچک ذلیل هستند…. ما صد درصد منطقه خلیج فارس،تنگه هرمز،دریای عمان را از ساحل می توانیم مورد اصابت قرار دهیم انهم با موشک های ساحل به دریا که آنها نیز کاملا داخلی هستند.)) انجام موفقیت آمیز این پرتاب ها،توسط کمیته کارشناسان قطعنامه ۱۹۲۹ به عنوان نقض عمده بند ۹ قطعنامه ۱۹۲۹ آورده شده است.نکته دیگر دقیق بودن این موشک ها است به نحوی که تصاویر ماهواره ای این امر را اثبات می نماید.انجام این چنین رزمایش هایی منجر شده است که معاندان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران خیال باطل حمله به تاسیسات نظامی و تحریم های تسلیحاتی بیشتر ایران را رها سازند.برای اطلاعات بیشتر دراین مورد ن.ک به :
Kazeroni,Syed Mostafa,’’The United Nations Security Council’s Arm Embargoes against Islamic Republic of Iran’’,The Journal of Resistive Economy,vol 6,2015,pp 165-180. ↑
United Nations Programme of Action Implementation Support System,’’Programme of Action’’ http://www.poa-iss.org /InternationalTracing /International TraicingInfo .aspx ?CoI = 92 &pos=1000,p1( last visit 18/11/2014) ↑
در زمینه قطعنامه جهان دربرابر خشونت و افراطی گری خشونت آمیز ن.ک به:
United Nations General Assembly’s Resolution A/68/L.31،http://www.unic-ir.org/event/A-68-L%2031.pdf,p3. ↑
مهاجرانی،میر سعید؛معرفی موسسه کنترل تسلیحات و خلع سلاح،فصلنامه سیاست دفاعی،پاییز و زمستان ۱۳۸۱،شماره ۴۰ و ۴۱،ص۱۹۸٫ ↑
باری بلچمن؛تاماراکا واینز؛ تهدید و به کارگیری نیرو در سیاست خارجی آمریکا،فصلنامه سیاست دفاعی،پاییز ۱۳۷۸،شماره ۲۸،ص۶۳٫ ↑
یزدان فام،محمود؛استراتژی دفاعی ایالات متحده آمریکا پس از ۱۱ سپتامبر،فصلنامه مطالعات راهبردی،سال هشتم،شماره دوم،تابستان ۱۳۸۴،ص ۳۸۴٫ ↑
همان،ص ۳۸۴٫ ↑
فلیپ لاویه، ژان؛برخی پیشرفت ها و چالش های جدید در حوزه حقوق بشردوستانه بین المللی، چاپ شده در مجموعه مقالات کتاب اسلام و حقوق بین الملل بشردوستانه،مرکز مطالعات تطبیقی اسلام و حقوق بشردوستانه بین المللی با همکاری نشر میزان،چاپ اول،۱۳۹۲،ص۳۳٫ ↑
صلاحی،سهراب؛آمریکا و بازتعریف قواعد حقوقی در اعمال رفتارهای غیرانسانی نسبت به اسیران جنگی،فصلنامه مطلعات حقوقی دانشگاه شیراز،دوره پنج،شماره یک،بهار و تابستان ۱۳۹۲،ص۱۱۶٫ ↑