توجه کنید که نتیجه نهایی به صورت مجموع فازی در گام ۳ آمده است. این نتیجه قابل اعمال نیست چون ما یک مقدار معین برای خروجی استدلال نیاز داریم نظیر آنچه در فرایند کنترل به آن نیاز داریم. بنابراین لازم است مجموعه فازی را به یک عدد معین برگردانیم. عمل برگرداندن یک مجموعه فازی به یک مقدار معین را «غیر فازی سازی» (Defuzzification) می‌نامند.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

روش‌های متداول در غیر فازی سازه ها عبارتند از:
مرکز ثقل مجموعه‌های فازی نتیجه به عنوان نتیجه نهایی حساب شود.
(۴-۴۹)
که در آن علامت به معنای انتگرال معمولی می‌باشد.

1. 1. به جای نتیجه، ماکزیمم مقدار تابع عضویت مجموعه فازی را انتخاب می‌کنیم.

(۴-۵۰)
III.و روش های دیگر
روش های متنوع برای غیر فازی ساز پیشنهاد می‌شود اما آنها در عمل تفاوت کمی با هم دارند، بنابراین در اینجا ذکر نمی‌شود.
از منطق فازی برای رانندگی خودکار در وضعیتی که فقط دو عامل سرعت و فاصله بین اتومبیلها، مورد نظر است، استفاده می‌کنیم، قاعده‌های زیر برای این منطقه داده شده است:
قاعده ۱: اگر فاصله بین اتومبیل ها کم است و
سرعت کم است
آنگاه پدال گاز را ثابت نگه دارید.
قاعده ۲: اگر فاصله بین اتومبیل ها کم است و
سرعت زیاد است.
آنگاه پا را روی ترمز بگذارید.
قاعده ۳: اگر فاصله بین اتومبیل ها زیاد است و
سرعت کم است.
آنگاه پا را روی پدال گاز بگذارید.
قاعده ۴: اگر فاصله بین اتومبیل ها زیاد است و
سرعت زیاد است.
آنگاه پدال گاز را ثابت نگه دارید.
قاعده‌های پیشین بر حسب کلمات معمولی نوشته شده اند، و نمی‌توانیم مستقیما منطق فازی را بکار ببریم. ابتدا ما اطلاعات لازم نظیر «کم»، «طولانی»، «آهسته» و «پا روی ترمز گذاشتن» را توسط مجموعه‌های فازی بیان کنیم. در این مثال، مجموعه‌های فازی را می‌توان توسط توابع عضویت نمایش داد. برای تنظیم سرعت از نمو سرعت (شتاب) به عنوان متغیر استفاده می‌کنیم.
لازم است که این توابع عضویت به صورت مناسب برای وضعیت‌های تحت بررسی تعریف شوند. برای مثال سرعت ۷۰ کیلومتر در ساعت، در یک خیابان شهری زیاد» است اما در یک بزرگراه «کم» است.

شکل ۴-۸ توابع عضویت برای رانندگی
فرض کنید
X: فاصله بین اتومبیل ها باشد.
Y: سرعت
Z: تنظیم سرعت
مجموعه‌های مرجع را می‌توان به صورت زیر تعریف کرد:

بازه‌های فوق را می‌توان با توجه به دانستنی‌های عمومی تعیین کرد. برای مثال، فاصله بین اتومبیلها و سرعت نمی‌توانند مقادیر منفی اختیار کنند. برای فاصله بین اتومبیلها و همین طور سرعت بر روی جاده کرانهای بالا ویژه‌ای وجود دارند. اکنون بر چسب‌های زیر را برای هر مجموعه فازی در نظر می‌گیریم.
:«کم» (فاصه بین اتومبیلها)
:«زیاد» (فاصله بین اتومبیلها)
:«آهسته» (سرعت)
:«سرعت» (سرعت)
:«ابقاء» (گاز ماشین)
:«کاهش» (گاز ماشین)
:«افزایش» (گاز ماشین)
اینک قواعد قبل را به صورت کلمات معمولی نوشته شده است، می‌توان به شکل اگر - آنگاه به صورت زیر بازنویسی کرد:
قاعده ۱: اگر x در  است و y در  است آنگاه z در  است.
قاعده ۲: اگر x در  است و y در  است آنگاه z در  است.
قاعده ۱: اگر x در  است و y در  است آنگاه z در  است.