۲-۵-۱ پژوهش­های انجام گرفته در خارج از ایران
وانگ و همکاران (۲۰۱۳)، نقش کیفیت گزارشگری مالی در تعدیل اثر محدودیت سیاست تقسیم سود روی تصمیمات سرمایه ­گذاری را بررسی کرده اند. شواهد آن­ها نشان می­دهد که کیفیت بالای گزارشگر به طور چشمگیری اثر منفی تقسیم سود سهام را بر سرمایه ­گذاری ها به ویژه سرمایه ­گذاری تحقیق وتوسعه کاهش می­دهد. علاوه بر آن، این نقش کیفیت گزارشگری مالی در میان شرکت­های دارای رشد نسبت به سایر شرکت ها بیشتر است.
جفری و فانگ^[۱۱۹](۲۰۱۱) رابطه­ کیفیت اطلاعات حسابداری و ریسک نقدینگی را بررسی کردند..نتایج پژوهش آنان نشان می دهد، کیفیت اطلاعات حسابداری منجر به کاهش ریسک نقدینگی و هزینه ی سرمایه می شود. همچنین، راجگوپال و نکاتاچالام^[۱۲۰] رابطه کیفیت گزارشگری مالی و پراکندگی بازده غیرعادی سهام را بررسی کردند. نتایج پژوهش آنان نشان داد، کاهش در کیفیت گزارشگری مالی باعث افزایش پراکندگی بازده غیرعادی سهام (ریسک سرمایه گذاری) شرکت ها می شود.
لی و همکاران^[۱۲۱] (۲۰۱۰)، رابطه کیفیت گزارش­گری مالی و کارایی سرمایه ­گذاری را در چین مورد بررسی قرار دادند . با بهره گرفتن از معیار های ترکیبی برای کیفیت گزارشگری مالی ، نتایج نشان داد که بین کیفیت گزارشگری مالی و سرمایه ­گذاری بیش ازحد رابطه منفی وجو دارد که اثرات کیفیت اقلام تعهدی و هموار سازی سود بر سرمایه ­گذاری بیش از حد و کمتراز حد با اهمیت است .
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
بیدل، هیلاری و وردی (۲۰۰۹) در پژوهشی پیرامون ارتباط کیفیت گزارشگری مالی با کارایی سرمایه ­گذاری ، به تبیین این موضوع پرداختند که کیفیت گزارشگری مالی کارایی سرمایه گذاری در اقلام سرمایه­ای را بر اثر کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و در نتیجه ، عواملی چون ، گزینش نادرست یا خطر اخلاقی، افزایش داده، به کاهش سرمایه ­گذاری بیشتر و کمتر از حد منجر می­گردد. یافته­های آن­ها موید این مطلب بود که همبستگی مثبت یا منفی میان کیفیت گزارشگری مالی و سرمایه ­گذاری در شرکت­هایی که محیط عملیاتی آن­ها مستعد سرمایه ­گذاری کمتر از حد یا سرمایه­گذار بیشتر از حد است. این نتایج بیانگر آن است که وجود مکانیسمی میان گزارشگری مالی و کارایی سرمایه ­گذاری می ­تواند اصطکاک میان دو موضوع را که عمدتا نشات گرفته از خطر اخلاقی و گزینش نادرست بوده، کارایی سرمایه ­گذاری را مختل می­نماید، کاهش دهد. در نتیجه یافته­های آن­ها نشان داد که کیفیت گزارشگری مالی با سرمایه ­گذاری کمتر وبیشتر در ارتباط است. یعنی رابطه­ علی میان کیفیت گزارشگری مالی و کارایی سرمایه ­گذاری وجود دارد و بین کیفیت گزارشگری سرمایه ­گذاری کمتر و بیشتر رابطه­ معنادار برقرار است.
بتی وهمکاران(۲۰۰۷) نقش کیفیت اطلاعات حسابدرای در کاهش عدم کارایی سرمایه ­گذاری در شرایط وجود اطلاعات اختصاصی را بررسی نمودند. آن­ها انتظار داشتند،دست­یابی به اطلاعات اختصاصی و اعمالی محدودیت­های مستقیم بر سرمایه ­گذاری بتواند با افزایش کیفیت اطلاعات حسابداری ، کارایی، کارایی سرمایه ­گذاری را افزایش دهد.
بیدل وهیلاری (۲۰۰۶)، در بررسی رابطه کیفیت حسابداری و سرمایه ­گذاری در سطح شرکت­ها دریافتند که کیفیت بالاتر اطلاعات حسابداری، کارایی سرمایه گذاری را با کاهش عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیران و تامین کنندگان خارجی سرمایه تقویت می­نماید. آنان همچنین بیان نموده ­اند که در کشورهایی که تامین مالی عمدتا” از طریق معاملات در شرایط عادی (بازار سرمایه) انجام می­ شود، در مقایسه با آن­هایی که تامین مالی بیشتر از طریق اعتبار دهندگان (مانند بانکهای دولتی) انجام می­ شود، رابطه بین کیفیت حسابدرای و کارایی سرمایه گذاری بیش تر خواهد بود.
وردی (۲۰۰۶)، در بررسی کیفیت گزارشگری مالی و کارایی سرمایه ­گذاری، دریافت که کیفیت گزارشگری مالی بالاتر با بیش سرمایه گذاری وکم سرمایه گذاری رابطه منفی دارد .به­علاوه او نشان داد که رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی و کم سرمایه­گذار ی در شرکت­هایی که با محدودیت­های تامین مالی روبه­رو هستند و نیز رابطه بین کیفیت گزارشگری و بیش سرمایه ­گذاری در شرکت­های که دارای مانده­ی وجه نقد عمده هستند، قوی­تر است. وی بیان نمود که رابطه بین کیفیت گزارشگری و کارایی سرمایه ­گذاری درشرکت­هایی که محیط اطلاعاتی ضعیف­تری، دارند قوی­تر می باشد.
چن^[۱۲۲](۲۰۰۵)، نشان داد حساسیت سرمایه ­گذاری در اقلام سرمایه ای در برابر سودهای شناسایی نشده(سودهای آتی) در شرایطی که شرکت دارای سودهای با کیفیت بالا باشد، بیشتر است.
پژوهش پرسشنامه­ای بریو و دیگران(۲۰۰۵)، نشان از شواهدی مبنی بر توجه مدیران به نقدشوندگی بازار] سهام هنگام تصمیم برای کاهش سود نقدی دارد.
فرانسیس و همکاران^[۱۲۳] (۲۰۰۵)با بررسی نحوه قیمت گذاری کیفیت ارقام تعهدی، نشان دادند که هرچه کیفیت ارقام تعهدی شرکت ها پایین تر باشد، هزینه بدهی و سرمایه در آن شرکت ها بالاتر می رود. علت این امر آن است که کیفیت پایین اقلام تعهدی باعث افزایش ابهام در اطلاعات گردیده، متعاقب آن،ریسک سرمایه ­گذاری بالا می رود. نتایج این پژوهش نشان داد شرکت­هایی که از کیفیت اقلام تعهدی پایین تری برخوردارند، نسبت هزینه بهره به بدهی بهره­دار در آن ها بالاتر و نسبت بدهی(نسبت بدهی به کل دارایی ها) پایین تر است.
روکا و همکاران) ^[۱۲۴]۲۰۰۴)،مشکلات منتج به سرمایه ­گذاری کمتر(بیشتر) از حد را بررسی نموده، نشان دادند که تقابل بالقوه موجود میان مدیریت، مالکیت و وام­دهندگان بر ساختار سرمایه، حاکمیت شرکتی و سیاست­های سرمایه گذاری شرکت اثرگذاشته، به افزایش اتخاذ تصمیمات ناکارا توسط ­مدیریت و انجام سرمایه گذاریهای غیر بهینه که هر دو از عوامل اصلی سرمایه گذاری کمتر و بیشتر از حد هستند منجر می شود.
پژوهش­های فاما و فرنچ(۲۰۰۲) ،مؤید این مطلب است که شرکتهایی با سودآوری بالا و فرصت­های سرمایه ­گذاری کمتر، نسبت پرداخت سود نقدی بالاتری دارند.
بوشمن و اسمیت ( ۲۰۰۱ )، سه راه را شناسایی نموده اند که ممکن است ابهام در سود، بازار سرمایه را متاثر گرداند. اول اینکه؛ اطلاعات حسابداری بهتر به سرمایه ­گذاران کمک می کند سرمایه ­گذاری های خوب و بد را تشخیص دهند که این موضوع ریسک برآورد و در نتیجه هزینه سرمایه را کاهش می دهد. دوم اینکه؛ اطلاعات حسابداری بهتر، سرمایه ­گذاران را در تمیز دادن مدیران خوب وبد کمک می کند و این مسئله هزینه های نمایندگی و در نتیجه هزینه سرمایه را کاهش می­دهد. سوم اینکه؛ ابهام در سود، با تضعیف رابطه سود حسابداری گزارش شده و سود اقتصادی، موجب افزایش عدم تقارن اطلاعاتی می شود. تامین کنندگان منابع نقدی در چنین بازارهایی خودشان را با افزایش قیمت فروششان و کاهش قیمت خریدشان محافظت می کنند.
حال برای اینکه نمای بهتری از پیشینه پژوهش در خارج از کشور داشته باشیم آن را در یک نگاره به شرح صفحه بعد نشان می­دهیم
نگاره‌ ( ۲-۱) خلاصه‌ی پژوهش‌های انجام شده در خارج از کشور