مطالعه ای توسط Pappaوهمکارانش در سال۲۰۰۶ انجام شد.این مطالعه برروی ۱۱۴ مورد سرطان سرویکس آندومتریوم انجام شد.در این مطالعه مشخص شد که جهش در KRAS،BRAFبا سن تشخیص ،درجه ی تومور ویانوع هیستولوژیکی بافت تومور مرتبط است(۸۶).
ژنوم این افراد استخراج شد.مورد PCRوسپس مورد توالی یابی قرار گرفت.در۶۷ مورد سرطان آندومتریوز شش مورد جهش در KRAS(9/8%)یافت شد.در حالی که هیچ نوع جهشی در اگزون شماره ۱۵ ژن BRAFنه در تومور سرویکس ونه در سرطان آنومتریوز یافت نشد.
آنان به این نتیجه رسیدند که
۱)با وجود جهش در KRAS در سرطان سرویکس و آندو متریوز هیچ جهشی در BRAF یافت نشد.
۲)پیشنهاد شد که جهش های KRASدر مرحله ی آغازین آندومتریوز روی می دهد.
۳)فعال شدن ژن BRAF در مسیرهای بعدی این دونوع سرطان موثر است.
مطالعه ای توسط Kawaguchiوهمکارانش در سال ۲۰۰۹برای جهش BRAF V600Eدر افراد مبتلا به سرطان آندومتریال انجام شد.در این مطالعه بیان داشتند که از زمانی که جهش هایی در KRASو BRAFدر تعداد زیادی از مواردی که از نظر ناپایداری ریزماهواره ها(MSI)در سرطان تک گیر کلون که در ژن MLH1نیز هایپر متیله شده بودند ،مثبت بودند مشاهده شد.ارتباطی بین MSIیا ناپایداری ریز ماهواره ها وکاهش بیان در هایپرمتیله شدن مشاهده شد.این مطالعه برروی۴۴فرد بیمار انجام شدوجهش های نقطه ای در۶مورد از۴۴مورد(۶/۱۳%)مشاهده شد ولی هیچ جهشی در BRAF V600Eمشاهده نشد(۵۴).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

در مطالعه ای توسط He و همکارانش در سال ۲۰۱۳ برای بررسی جهش هایBRAF V600E در اندومتریوز صورت گرفت. در این مطالعه با توجه به این که قبلاً ثابت شده بود که جهش های
BRAF V600E در سرطان هایی که دارای ظاهر موکوسی هستند وجود دارد، در صدد اثبات ارتباط جهش BRAF7600E با اندومتریوز بودند با توجه به این که این بیماری نیز دارای ظاهر موکوسی هست ۲۸۰ بیمار مبتلا به سرطان آندومتریوز انتخاب شدند که در گروه سنی ۵۰ تا ۸۷ سال بودند. به وسیله DNA ,Real Time PCR ژنومی آن ها تکثیر شد و سپس مورد توالی یابی مستقیم قرار گرفتند ۲۸مورد از ۳۰مورد ( ۷/ ۱۰%) دارای جهش BRAF V600E بودند. این اولین گزارشی بود که نشان می داد این جهش می تواند در توموزایی اندومتریوز دخیل است(۴۹).
مطالعه ای توسط Preusser و همکارانش در سال ۲۰۱۳بر روی بیان جهش BRAF V600E در تومورهای اپی تلیال تخمدان انجام شد.آن ها جهش BRAF V600E را در ۳۱/۴ مورد (۱۳%)از تومورهای با خاصیت کمی بدخیمی سروز تخمدان و۶۲/۳ مورد (۵%) از تومورهای با خاصیت تهاجمی تخمدان مشاهده کردند. ولی هیچ جهش BRAF V600E را در تومورهای غیر سروزی یافت نکردند(۹۳).
بررسی فراوانی آللی پلی مورفیسم rs113488022 ژن BRAFدر جمعیت مورد مطالعه نشان می دهد که فراوانی آلل T(نرمال)در افراد بیمار و سالم به ترتیب ۲۶٫۵و۲۷ است نشان دهنده ی ای نکته است که فراوانی آلل A در افراد سالم بیشتر است.همچنین فراوانی آلل A(موتانت)در افراد بیمار و سالم به ترتیب ۲۸٫۵و۲۸ است که نشان دهنده ی این است که فراوانی آلل A در افراد بیمار بیشتر است.
در موردمیوم وژن BRAF و جهش V600E مربوط به این ژن هیچ مطالعه ای تاکنون در ایران و جهان انجام نشده است.
با توجه به P-value به دست آمده در این تحقیق (۰۲/۰ ) و مطالعات ذکر شده در بالا که در مورد میزان این جهش در سایر بیماری های زنان مثل آندومتریوز وسرطان تخمدان و آندومتریوز می باشد ارتباط معنی داری بین این جهش ژنی و این بیماری مشاهده نشد.
نتیجه گیری:
به طور کلی در این تحقیق که برای اولین بار در ایران انجام گرفت، به بررسی پلی مورفیسم rs113488022 ژن BRAF در اگزون ۱۵پرداخته شد.نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که پلی مورفیسم rs113488022 ژن BRAF نقش مهمی در پیشرفت و ایجاد بیماری میوم ندارد.پلی مورفیسم مورد مطالعه نمی تواند به عنوان یک مارکر در تشخیص زود هنگام ابتلا به میوم و شناسایی افراد مستعد باشد.این تحقیق که برای اولین بار در جمعیت ایران انجام شده است نمی تواند به عنوان پایه ای برای تشخیص و پیش آگهی بیماران مبتلا به میوم در جامعه ایران باشد و باید درتحقیقات آینده تعداد نمونه های بیشتری مورد بررسی قرار گیرد. پیشنهاد می شود که ژن BRAFدر جمعیت های مختلف بررسی شود ونتایج برای دستیابی به مکانیسم بیماری مورد استفاده قرار گیرد.
پیشنهادات
۱) پیشنهاد می شود در تحقیقات آینده تعداد نمونه های بیشتری مورد بررسی قرار گیرد.
۲) پیشنهاد می شود که در مطالعات بعدی تعداد پلی مورفیسم های بیشتری از ژن BRAF در یک جمعیت، مورد مطالعه قرار گیرد.
۳) پیشنهاد می شود که میزان بیان ژن BRAFدر نمونه های بافتی در بیماران مبتلا به میوم مطالعه و با نمونه های سالم مقایسه شود.
۴)پیشنهاد می شود که ژن BRAFدر جمعیت های مختلف بررسی شود ونتایج برای دستیابی به مکانیسم بیماری مورد استفاده قرار گیرد.
منا بع و مأخذ
منابع

1. 1. بانز، ف.، نخعلی سیستانی، ر.، تفریحی، م.، شیرزاد، هـ .، ۱۳۹۰، اصول ژنتیک سرطان، برای فردا، ص ۲۰۰ تا ۲۱۹٫

۲٫پورنقشبند، ز.، ۱۳۸۰، آشنایی با PCR، صنم، ص ۱۱۱ تا ۱۱۵٫

3. 3. محمدی، ع.، وزیری گهر، ع.، ۱۳۸۶، ژنتیک مولکولی سرطان، سامر، ص ۴۶ تا ۶۸٫

۴٫American college of obstetricians and gynecology, 2001, Surgical Alternatives to Hysterectomy in the management of leimyomas, int j gynecol obstet, Vol. 73, P. 285-294.

5. 5. Anania, C., [etal]., 1997, Expression of the fibroblast growth factor receptor in women with leimyomas and abnormal uterine bleeding, Mol Hum Repord, Vol. 3, P. 685-692.

۶٫Andersen, J., [etal]., 1995, Leiomyoma primary cultures have elevated transcriptional response to estrogen compared with autologous myometrial cultures‚ Journal of the Society for Gynecologic Investigation, Vol. 2, P. 542-551.
۷٫Baird, D.,Dunson., D., 2003, Why is parity protective for uterine fibroids?‚ Epidemiology, Vol. 14, P. 247-250.
۸٫Baird, D., [etal]., 2007, Association of physical activity with development of utrine Leiomyoma,Am J Epidemiol, Vol. 165, P.157-163.
۹)Barbieri, R.,Mcshane, P.,Ryan, K., 1986, Constituents of cigarette smoke inhibit human granulose cell aromatase, Fertil steril, Vol. 40, P.232-236.
۱۰٫Berek, J.,Novak, S., 2012, Gynecology,P.438-470
۱۱٫Blake, R., [etal]., 2007, Leiomyomata uteri: Hormonal and molecular determinants of growth , Journal of the national medical association, vol , 99,No.10.
۱۲٫Brandon, D., [etal]., 1993, progesterone receptor messenger ribonucleic acid and protein are over expressed in human uterine Leiomyomas, American Journal of Obstetrics and Gynecology, Vol. 169‚ No.(1), P. 78-85.
۱۳٫Brosens, I.,Deprest, .J,Dal, .P,Van, .H, 1998, Clinical significance of cytogenetic abnormalities in uterine myomas. Fertility and Sterility, Vol. 69‚No.(2) , P. 232-235.
۱۴٫Bur bank, F., 2004, Child birth and myoma treatment by uterine artery occlusion: do they share a common biology Am Assoc gynecol laparosc, 11, P. 138-152.
۱۵٫Cantuaria ,G., [etal]., 1998, Comparison of biomanual examination with ultrasound examination before hysterectomy for uterine leiomyoma, Obstet Gynecol, Vol. 92, P. 109-112.
۱۶٫Carcia, c.,Tureck, R., 1984, Submucosal leiomyomas and infertility, Fertil Stril, Vol. 42, P. 16-19.
۱۷٫Carnett, M.,Marais, R. 2004, Guilty as charged: BRAF is a human oncogene , Cancer cell, Vol. 6 ,P. 313-319.