در تحقیقی که توسط قهرمان تبریزی (۱۳۷۶) تحت عنوان مقایسه ویژگی های گونه پیکری، فیزیولوژیکی و قابلیت های منتخب حرکتی بین والیبالیست های نخبه و مبتدی انجام گردید، نتایج زیر حاصل گردید:
* تفاوت معنی داری بین شاخص توده بدن در گروه نخبه و مبتدی مشاهده شد(۰۱/۰>p).
* تفاوت معنی داری بین درصد چربی بدن در گروه نخبه و مبتدی مشاهده نشد(۰۵/۰>p)[ 53]. در تحقیقی که توسط معینی (۱۳۷۷) با عنوان بررسی و مقایسه درصد چربی ورزشکاران و غیر ورزشکاران نوجوانان تهران انجام گردید، نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد[۵۴].
در تحقیقی که توسط حاتمی (۱۳۷۸) با عنوان بررسی و مقایسه آمادگی عمومی جسمانی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه در مناطق گرمسیر و سردسیر استان کرمانشاه انجام شد, نتایج زیر بدست آمد:
* بین میزان چربی، انعطاف پذیری درمناطق گرمسیر و سردسیر تفاوت معنی داری وجود ندارد.
* بین استقامت عضلات شکم و چابکی درمناطق گرمسیر و سردسیر، تفاوت معنی داری وجود دارد.
* بین میزان استقامت عضلات شانه و استقامت قلبی تنفسی درمناطق گرمسیر و سردسیر تفاوت معنی داری وجود ندارد[۵۵].
محرم زاده و محمدزاده(۱۳۷۹) در تحقیقی تحت عنوان بررسی سطح آمادگی جسمانی دانشجویان دانشگاه ارومیه و تهیه نورم امتحانی به این نتیجه رسیدند که در کلیه موارد آزمون، پسران به نتایج بالاتری نسبت به دختران دست یافتند که به غیر از مورد انعطاف‏پذیری، در بقیه ی موارد این نتایج با توجه به برتری مردان نسبت به زنان در مورد عواملی چون‏ قدرت و استقامت عضلانی و توان انفجاری نتیجه‏ای قابل پیش‏بینی بود که با یافته‏های علمی در این‏ مورد همخوانی دارد[۵۶]. گائینی و حمایت طلب (۱۳۸۰) در تحقیقی تحت عنوان مقایسه وضعیت آمادگی جسمانی دانش آموزان مقطع ابتدایی مدارس دارای معلم تربیت بدنی با مدارس فاقد معلم تربیت بدنی به نتایج زیر رسیدند:۱) در متغیرهای استقامت عضلات شکم و چابکی بین دانش آموزان مدارس دارای معلم تربیت بدنی و دانش آموزان مدارس فاقد معلم تربیت بدنی اختلاف معنی داری وجود داشت. ۲) در متغیرهای استقامت قلبی ـ تنفسی، استقامت کمربند شانه ای و انعطاف پذیری اختلاف معنی دار نبود[۵].
خلجی و شفیع زاده (۱۳۸۰) در تحقیقی تحت عنوان بررسی ارتباط انگیزش با عوامل آمادگی جسمانی، مهارتی و علمی معلمان مرد تربیت بدنی به این نتیجه رسیدند که بین انگیزش با عوامل آمادگی‏ جسمانی و مهارتی معلمان مرد تربیت‏بدنی رابطهء معنی‏داری وجود ندارد و این رابطه در مورد عوامل آمادگی‏ جسمانی بسیار ضعیف و مستقیم و در مورد عوامل مهارتی نیز بسیار ضعیف و معکوس بوده است.به‏ عبارت دیگر افزایش انگیزش معلمان مرد تربیت‏بدنی به صورت بسیار جزئی بر اجرای عوامل آمادگی‏ جسمانی آن‏ها تأثیر مثبت و بر عوامل مهارتی آن‏ها تأثیر کاهش‏دهنده و منفی داشته است[۵۷].
عطارزاده حسینی و همکاران (۱۳۸۰) درتحقیقی تحت عنوان بررسی سطح آمادگی جسمانی و حرکتی دانشجویان پسر دانشگاه فردوسی مشهد و تهیه هنجار به این نتیجه رسیدند که عملکرد گروه نمونه بر روی تست‏های آمادگی‏ جسمانی و حرکتی در مقایسه با هنجارهای داخلی(هنجار درصدی آزمون عملی داوطلبان ورود به‏ دانشکده‏های تربیت‏ بدنی و علوم ورزشی) و خارجی در سطح پایین‏تر قرار دارند[۵۸].
فاضلی فر در سال۱۳۸۵در تحقیقی تحت عنوان بررسی مقایسه ای وضعیت آمادگی جسمانی دانش آموزان پسر۱۱-۱۳ساله شهرستان آمل به این نتیجه رسید که پسران آمل از نظرسرعت، استقامت عضلات کمربند شانه ای و استقامت عمومی نسبت به میانگین استان و ملی ازآمادگی کمتری برخوردارند، در حالیکه در استقامت عضلات شکم نسبت به میانگین استان و ملی آمادگی مطلوب تری داشتند[۱۴].
تند نویس و همکاران (۱۳۸۳) در تحقیقی تحت عنوان آمادگی جسمانی و رابطه آن با میزان تحلیل رفتگی و سلامت روانی اعضای هیئت علمی دانشگاههای نظامی کشور به این نتیجه رسیدند که رابطه معنی‏دار و معکوس در سطح ۰۰۲/۰ بین دو متغیر آمادگی جسمانی و تحلیل‏رفتگی وجود دارد در نتیجه با افزایش میزان آمادگی جسمانی، میزان تحلیل‏رفتگی آنها کاهش می‏یابد[۵۹].
آقاعلی نژاد و همکاران (۱۳۸۴) در تحقیقی تحت عنوان ارتباط میزان فعالیت بدنی، آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی با وضعیت اجتماعی- اقتصادی دانش آموزان دختر ۱۷- ۱۵ سال تهران به این نتیجه رسیدند که دانش‏آموزان منطقه برخوردار در فاکتورهای آمادگی جسمانی نسبت به منطقه غیر برخوردار برتر بودند، این در حالی بود که در مورد شاخص‏های پیکرسنجی و دور کمر دانش‏آموزان منطقه غیر برخوردار از منطقه برخوردار در سطح بالاتری قرار داشتند[۶۰].
باقرزاده و همکاران(۱۳۸۴) در تحقیقی تحت عنوان بررسی رابطه آمادگی جسمانی و آمادگی روانی دانشجویان پسر و دختر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه تهران به این نتیجه رسیدند که بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی در دانشجویان پسر ورزشکار دانشگاه تهران ارتباط معنی داری وجود دارد. اما بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی در دانشجویان غیر ورزشکار دانشگاه تهران ارتباط معنی داری وجود ندارد. همچنین بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی دانشجویان ورزشکار دختر ارتباط غیرمعنی دار بود. اما بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی دانشجویان دختر غیر ورزشکار ارتباط معنی دار وجود داشت[۶۱].
آفتابی (۱۳۸۷) در تحقیق مقایسه متغیرهای منتخب فیزیولوژیکی، آمادگی جسمانی و آنتروپومتریکی دانش آموزان پسر ورزشکار با غیر ورزشکار ممتاز درسی به نتایج زیر دست یافت:
۱) بین استقامت عضلات شکم دانش آموزان پسر ورزشکار با غیر ورزشکار ممتاز درسی در سطح ۰۵/۰=α تفاوت معنی داری وجود دارد. و در این صفت، گروه ورزشکار بطور معنی داری بهتر از گروه غیر ورزشکار ممتاز درسی است. ۲) بین انعطاف پذیری دانش آموزان پسر ورزشکار با غیر ورزشکار ممتاز درسی در سطح ۰۵/۰=α تفاوت معنی داری وجود ندارد. ۳) بین استقامت عضلات کمربند شانه ای دانش آموزان پسر ورزشکار با غیر ورزشکار ممتاز درسی در سطح ۰۵/۰=α تفاوت معنی داری وجود دارد. و در این صفت، گروه ورزشکار بطور معنی داری بهتر از گروه غیر ورزشکار ممتاز درسی است. ۴) بین درصد چربی دانش آموزان پسر ورزشکار با غیر ورزشکار ممتاز درسی در سطح ۰۵/۰=α تفاوت معنی داری وجود ندارد. ۵) بین شاخص توده بدن (BMI) دانش آموزان پسر ورزشکار با غیر ورزشکار ممتاز درسی در سطح ۰۵/۰=α تفاوت معنی داری وجود ندارد[۶۲].
رزاقی و همکاران (۱۳۸۷) در تحقیقی تحت عنوان بررسی وضعیت آمادگی جسمانی در زنان ورزشکار به این نتیجه رسید که بین افراد پر سابقه و کم سابقه اختلاف معنی داری از نظر میانگین متغیرهای دراز و نشست در ۳۰ ثانیه، انعطاف پذیری تنه به جلو، مسافت پیموده شده طی ۱۲ دقیقه، دوی سرعت ۳۶ متر وجود دارد[۶۳].
امیرتاش درسال ۱۳۸۸در تحقیقی تحت عنوان مقایسه آمادگی عمومی بدنی دانش آموزان پسر مناطق مختلف کشور بر اساس آزمون CAFTبه این نتیجه رسید که دانش آموزان استان های جنوبی و مرکزی در سرعت و چابکی، استان های شمالی و مرکزی در استقامت عضلانی و قلبی-عروقی و استان های جنوبی در استقامت قلبی-عروقی آماده تر بودند[۶۴].
رجبی و همکاران (۱۳۸۹) در تحقیقی تحت عنوان توصیف نیمرخ آمادگی جسمانی و مهارتی بازیکنان نخبه جوان و بزرگسال بسکتبال ایران به این نتیجه رسیدند که تیم بزرگسالان از درصد چربی بالایی برخوردار بودند و هر دو رده سنی در آزمون های قدرت انفجاری پایین تنه (پرش عمودی) و استقامت هوازی و بی هوازی (دوی ۳۰۰یارد) نسبت به هنجارهای جهانی موجود امتیاز قابل توجهی کسب نکردند [۶۵].
حسینی کاخک و همکاران (۱۳۹۰) در تحقیقی تحت عنوان عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی در نوجوانان پسر شهر سبزوار به این نتیجه رسیدند که عوامل آمادگی جسمانی با افزایش سن در تمامی متغیرهای (به جز توان هوازی) بهبود مشاهده شد[۶۶].
جورکش و همکاران (۲۰۱۱) در تحقیقی تحت عنوان مقایسه سطح آمادگی جسمانی دانشجویان دانشگاه آزاد آسلامی واحد سبزوار به این نتیجه رسیدند که آمادگی جسمانی دانشجویان پسر در تمامی موارد بهتر از دختران بود و فقط در انعطاف پذیری دانشجویان دختر از دانشجویان پسر بهتر بودند[۶۷].
عباس زادگان و همکاران (۲۰۱۲) در تحقیق مقایسه ویژگی های فیزیولوژیکی و آمادگی جسمانی پسران دانش آموزان کشتی گیر آزاد و فرنگی به این نتیجه رسید که اختلاف معنی داری بین دو گروه در قدرت بالا تنه، قدرت پایین تنه، توان بی هوازی وجود دارد ولی در vo²max، فشار خون زمان استراحت، حداکثر ضربان قلب و تعداد ضربان قلب در زمان استراحت، انعطاف پذیری و سرعت تفاوت معنی دار نبود[۶۸].
۲-۳-۲ تحقیقات انجام شده هوش هیجانی در داخل:
تابش(۱۳۸۳) در تحقیقی تحت عنوان مقایسه هوش هیجانی در بین زنان ورزشکار (با مهارت باز و بسته) و غیر ورزشکار به این نتیجه رسید که بین میانگین هوش هیجانی ورزشکاران با مهارت باز و بسته و ورزشکاران شرکت کننده در این تحقیق اختلاف معنی داری وجود ندارد، اما بین میانگین هوش هیجانی ورزشکاران و غیر ورزشکاران تفاوت معنی داری وجود دارد[۶۹].
حسن علیان (۱۳۸۴)در تحقیقی باعنوان مقایسه ی هوش هیجانی قهرمانان و ورزشکاران رشته های گروهی و انفرادی با افراد غیر ورزشکار به این نتیجه رسید که تفاوت ورزشکاران از نظر هوش هیجانی کلی، هوش درون فردی، هوش بین فردی، سازگاری، کنترل استرس و خلق عمومی نسبت به افراد غیر ورزشکار معنی داراست. سطح هوش بین فردی در ورزشکاران رشته های گروهی بیشتر از ورزشکاران رشته های انفرادی بود. درحالیکه در هوش درون فردی بین دو گروه ورزشکاران گروهی و انفرادی، تفاوت معنی دار ند[۴].
بشارت و همکاران(۱۳۸۴) در تحقیقی تحت عنوان تبیین موفقیت ورزشی در ورزشها گروهی و فردی برحسب هوش هیجانی به این نتیجه رسیدند که هوش هیجانی با موفقیت ورزشی در ورزش های گروهی و فردی همبستگی مثبت دارد، اما این متغیر فقط در ورزش های گروهی می تواند موفقیت ورزشی را پیش بینی کند[۸].
ساسانی مقدم‏ و بحر العلوم درتحقیقی تحت عنوان مقایسه هوش هیجانی دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه صنعتی شاهرود (۱۳۸۶) به این نتیجه رسیدند که هوش هیجانی‏ دانشجویان دختر ورزشکار به طور معنی‏داری بیشتر از دانشجویان غیر ورزشکار بوده است. همچنین از نظر قابلیت فردی (مهارتهای خود-آگاهی و خود-مدیریتی) تفاوت معنی‏داری بین‏ دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار ملاحظه شد که در این رابطه ورزشکاران بهتر بودند. از نظر قابلیت اجتماعی (مهارتهای آگاه-اجتماعی و مدیریت رابطه) تفاوت معنی‏داری بین‏ دو گروه دیده نشد[۷۰]
یار احمدی (۱۳۸۷) در تحقیقی تحت عنوان مقایسه هوش هیجانی ورزشکاران تیم های انفرادی و اجتماعی اعزامی به المپیک ۲۰۰۸ پکن به این نتیجه رسید که بین هوش هیجانی و مؤلفه های آن، در ورزشکاران تیم های انفرادی و اجتماعی تفاوت معنی داری وجود ندارند[۴۷].
شعاع‌کاظمی و مؤمنی جاوید (۱۳۸۶) در تحقیقی تحت عنوان رابطه هوش هیجانی و ویژگی‌های شخصیتی دانشجویان دختر رشته‌های تربیت بدنی و علوم تربیتی به این نتیجه رسیدند که رابطه مثبت و معنادار بین هوش هیجانی و ویژگی‌های شخصیتی، در ابعاد گشودگی به تجربه، وظیفه‌شناسی، سازش ‌یافتگی و برون‌گرایی در دانشجویان تربیت بدنی، و رابطه منفی با نوروتیسم را نشان داد. بدین ‌صورت‌که هرچه فرد، هوش هیجانی بالاتری داشته باشد، ویژگی نوروتیسم (اضطراب، دل‌نگرانی و دل‌مشغولی) کمتری دارد[۷۱].
اصلانخانی و همکاران (۱۳۸۷) در تحقیقی تحت عنوان رابطه هوش هیجانی و عوامل شخصیتی در ورزشکاران بزرگسال نخبه و غیر نخبه به این نتیجه رسیدند که رابطه مثبت و معنی‏دار هوش‏ هیجانی ورزشکاران نخبه با برونگرایی، سازش‏ یافتگی، گشودگی به تجربه و وظیفه ‏شناسی و از سوی دیگر رابطه‏ منفی هوش هیجانی با نوروتیسم وجود دارد[۷۲].
آقاپور (۱۳۸۸) در تحقیق بررسی مقایسه ای هوش هیجانی دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی تبریز به این نتیجه رسید که میانگین نمرات دختران ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه آزاد تبریز در هوش هیجانی کلی معنی دار نیست و فقط در مؤلفه های شادمانی و احترام به خود، دربین دو گروه تفاوت معنادار بود[۷۳].
اصلانخانی و همکاران (۱۳۸۸) در تحقیق هوش هیجانی در ورزشکاران معلول به این نتیجه رسیدند که بین میزان هوش هیجانی معلولان پارالمپیکی و ملی تفاوت معنی داری وجود ندارد، اما تفاوت بین میزان هوش هیجانی معلولان غیر ورزشکار با دو گروه ورزشکار معنی دار دارد[۷۴].
مرادی کلارده و نمازی زاده در تحقیقی تحت عنوان تعیین رابطه هوش هیجانی با رتبه بندی شمشیربازان اسلحه اپه در سطوح متفاوت عملکرد (۱۳۸۹) به این نتیجه رسیدند که رابطه مثبت و معنی داری بین هوش هیجانی و رتبه بندی شمشیربازان اسلحه اپه در سطوح متفاوت عملکرد وجود دارد، همچنین میانگین هوش هیجانی شمشیربازان اسلحه اپه بر اساس سابقه شمشیربازی، سطوح سنی و تحصیلی آنان تفاوت معنی دار داشت و بین میانگین هوش هیجانی زنان و مردان شمشیرباز تفاوت معنی دار وجود نداشت[۷۵].
ملایی و همکاران (۱۳۸۹) در تحقیق بررسی رابطه هوش هیجانی و موفقیت مدیران آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گلستان به این نتیجه رسیدند که میانگین هوش هیجانی مدیران موفق بیشتر از مدیران ناموفق بوده و بین هوش هیجانی و موفقیت رابطه مستقیم وجود دارد[۷۶].
یدی تبار و همکاران(۱۳۹۰) در تحقیقی تحت عنوان تاثیر آموزش هوش هیجانی بر مهارت های روانی ورزشکاران ماهر و مبتدی رشته کاراته به این نتیجه رسید که آموزش مولفه های هوش هیجانی بر مهارت های روانی ورزشکاران ماهر و مبتدی رشته کاراته تاثیر مثبتی دارد و ورزشکاران پس از گذراندن یک دوره آموزش هوش هیجانی تغییرات معنا داری در تمامی مهارت های روانی نشان دادند[۷۷].
مهری و همکاران (۱۳۹۰) در پژوهش بررسی رابطه سلامت روانی و هوش هیجانی در دانشجویان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه پیام نور مرکز اردبیل به این نتیجه رسیدند که بین سلامت روانی و هوش هیجانی در هر دو گروه رابطه معنی دار مثبت وجود دارد. و هوش هیجانی و سلامت روانی ورزشکاران در مقایسه با غیر ورزشکاران به طورمعنی داری بالاتر بود[۷۸].
۲-۳-۳ تحقیقات انجام شده آمادگی جسمانی درخارج از کشور:
گریسون^[۲۲] درسال۲۰۰۵درتحقیقی به موضوع آمادگی جسمانی و موفقیت تحصیلی پرداخت و به این نتیجه رسید که با بهبود آمادگی جسمانی، موفقیت تحصیلی نیز بیشتر می شود[۷۹].
فورنال^[۲۳] درسال۲۰۰۹ در تحقیقی به موضوع آمادگی جسمانی درارتباط با سن و ساختار بدنی در شطرنج بازان جوان پرداخته و از شرکت کنندگان آزمون های آمادگی جسمانی ایفرد گرفته و به این نتیجه رسید که شرکت کنندگان درکلیه تست های آمادگی جسمانی بجز تست بارفیکس اجرای خوبی داشتند[۸۰].
جیل^[۲۴] و همکاران (۲۰۱۰) در تحقیقی تحت عنوان بررسی مقایسه ای اجزای آمادگی جسمانی دانشجویان دختر روستای و شهری دانشگاه پاتیالای پنجاب به این نتیجه رسید که دانشجویان دختر روستایی در قدرت، استقامت، سعت و چابکی برترند و دانشجویان دختر شهری سنچین وزن تر و در انعطاف پذیری برترند[۸۱].
چیلون^[۲۵]و همکاران (۲۰۱۱) در تحقیقی، به موضوع آمادگی جسمانی درکودکان و نوجوانان شهری و روستایی اسپانیا پرداخته و به این نتیجه رسید که کودکان و نوجوانان روستایی از لحاظ آمادگی قلبی-عروقی و آمادگی عضلات بالاتنه و پایین تنه از همسالان شهری خود بهتر، ولی در سرعت و چابکی و انعطاف پذیری از همسالان خود بدتر هستند[۸۲].
گاراو ^[۲۶] و همکارانش (۲۰۱۱) در تحقیقی تحت عنوان “مقایسه متغیرهای آمادگی جسمانی در ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی به این نتیجه رسیدند که ورزشکاران رشته های انفرادی بطور قابل توجهی از قدرت عضلانی، چابکی، توان، سرعت و استقامت قلبی – عروقی بالاتر نسبت به ورزشکاران رشته های تیمی برخوردارند[۸۳].
پرابهاکار راو^[۲۷] (۲۰۱۲) در تحقیقی تحت عنوان بررسی آمادگی جسمانی شطرنج بازان و یوگا کاران حیدر آباد به این نتیجه رسید که در تمامی متغیرهای آمادگی جسمانی یوگاکاران برتر از شطرنج بازان بودند[۸۴].
سایگین^[۲۸] و اُزساکر^[۲۹] (۲۰۱۲) در تحقیق مقایسه فاکتورهای آمادگی جسمانی در ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی به این نتیجه رسیدند که سطح عملکرد بدنی زنان شرکت کننده در ورزش های تیمی از زنان شرکت کننده در رشته های انفرادی بالاتر است. علاوه بر این ورزشکاران مرد نخبه شرکت کننده در ورزش های تیمی از سطح آمادگی جسمانی بالاتری نسبت به مردان نخبه شرکت کننده در ورزش های انفرادی برخوردارند[۸۵].
۲-۳-۴ تحقیقات انجام شده هوش هیجانی درخارج کشور:
در تحقیقی که توسط لاندو ویسلر^[۳۰] (۱۹۹۸) انجام شد ارتباط بین بلوغ هیجانی (کنترل تکانش) هوش و خلاقیت در بچه های با استعداد را در ۲۲۱ بچه با استعداد در یک مدرسه خاص در اسرائیل می آزمود، این نتیجه بدست آمد، که هوش بالا و بلوغ هیجانی بچه ها بیشتر از خلاقیت و کمتر از بلوغ هیجانی بچه های با استعداد بود[۱۴].
پاستوریا^[۳۱] و همکاران (۲۰۰۰) در پژوهشهایشان نشان داده اند که مهارتها و تخصصها به تنهایی عملکرد درخشانی را آشکار نمی سازد، بلکه بیشتر سطوح بالای هوش هیجانی است، که منجر به موفقیت و پیشرفت می شود. هر چه شغل پیچیده تر باشد هوش هیجانی از اهمیت بیشتری برخوردار خواهد بود[۸۶].
زیزی^[۳۲] (۲۰۰۳) در تحقیقی هوش هیجانی و عملکرد ورزشی بازیکنان اتحادیه باشگاه های حرفه ای بیسبال را در ایالات متحده مورد بررسی قرار داد، نتایج بیانگر ارتباط نسبتاْ کم بین مهارت های هیجانی و کارایی ورزشی بود. داده ها بیانگر این مطلب بودند که مولفه های هوش هیجانی به طور متوسطی با کارایی پرتاب نمودن مرتبط می باشد ولی با کارایی ضربه زدن ارتباط ندارد زیرا ضربه زننده ها عملا زمانی برای فکر کردن در اختیار ندارند و بلافاصله پس از پرتاب توپ باید به آن ضربه می زدند وهمچنین تفاوت معنی داری بین هوش هیجانی پرتاب کننده ها و ضربه زننده ها وجود نداشت[۸۷].
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
لئو^[۳۳] و همکاران (۲۰۰۹) در تحقیق تاثیر هوش هیجانی در دانشگاههای که درآن تربیت بدنی تدریس می شده، به این نتیجه رسیدند که مسئله هوش هیجانی در فرایند آموزشی دانشجویان تربیت بدنی تاثیر فراوانی دارد[۸۸].
گلادیس^[۳۴] و همکاران (۲۰۰۹) تحقیقی با عنوان بررسی روابط فعالیت بدنی، هوش هیجانی و سلامت روانی در دانشجویان دانشگاه های تایوان انجام دادند. آنها در این تحقیق به این نتیجه رسیدند که دانشجویان ورزشکار نسبت غیر ورزشکار از هوش هیجانی و سلامت روانی بیشتری برخوردارند[۱۲].
کاترینا ^[۳۵]و همکاران(۲۰۰۹) تحقیقی را با عنوان هوش هیجانی و سلامت جسمی انجام دادند و در این پژوهش به این نتیجه رسیدند که دانشجویان ورزشکار نسبت به غیر ورزشکاران در میزان هوش هیجانی، سلامت مربوط به آمادگی جسمانی وکیفیت مرتبط با سلامت زندگی از سطح معنی داری بیشتری برخوردارند[۸۹].
در تحقیقی، برای بررسی ارتباط بین هوش عاطفی و عملکرد دانش آموزان، که در اسرائیل توسط ریون بار- آن و در ایالات متحده، توسط بنیاد کودکان شمال شرقی صورت پذیرفت، یافته ها نشان میدهد، که یادگیری اجتماعی و عاطفی و هوش عاطفی اثرات مهمی بر تمامی ابعاد عملکرد دانش آموزان از جمله پیشرفت تحصیلی آنان دارند[۹۰].