سدیم
4 میلی گرم
منیزیوم
625 میلی گرم
پتاسیم
773 میلی گرم
تیامین
25/0 میلی گرم
ریبوفلاوین
91/0 میلی گرم
نیاسین
5/3 میلی گرم
ویتامین B6
1/0 میلی گرم
*: اسيدهاي چرب موجود در بادام بيشتر از نوع غير اشباع ميباشد كه در كاهش ميزان كلسترول خون حائز اهميت هستند.
1-5-خصوصیات پایه GF677
يكي از بهترين روشهاي حفظ خواص ژنتيكي و یکنواختی در درختان ميوه، استفاده از روش ازدياد رويشي آنها است. بالغ بر 20 سال است كه به دليل مشكلات مذكور به جاي پايههاي بذري از پايههاي رويشي استفاده ميشود كه اين پايههاي جديد، عمدتاً حاصل كار برنامههاي اصلاحي هستند. پايه GF 677 دورگ طبیعی بادام و هلو است (نام GF اختصاري از Garfi كه اشاره به والد بادام اين پايه دارد و Felipe، نام محققي است كه به اين پايه دست پيدا كرده است). این پایه یکی از اولین پایههایی بود که به روش رویشی تکثیر شد ]کمالی،1374[. هيبريد هلو و بادام جهت مقاومت به كمبود آهن ناشي از آهك در بسياري از كشورها و به خصوص كشورهاي حوزه مديترانه به صورت گستردهاي استفاده ميشود. از ديگر خصوصيات اين پايهها، سازگاري خوب با هلو و بادام ميباشد . اين پايه اغلب قوي بوده و براي خاكهاي خشك و فقير مناسب است و در حذف و جايگزيني باغها نيز ميتوان از آنها استفاده نمود . پايه GF677 مانند بادام بذري مقاوم به خشكي بوده و در مناطقي كه مسئله كم آبي وجود دارد ميتوان از اين پايهها استفاده كرد. ذكر اين نكته حائز اهميت است كه اين پايهها علاوه بر اينكه به خشكي مقاوم هستند، در زمينهايي كه داراي زهكشي كم بوده و رطوبت خاك زياد است در مقایسه با پایه بذری بادام نيز سازش داشته و قابل توصيه مي باشد ]ايماني،1388[. طي آزمايشهایی كه در کشور فرانسه انجام شد، مشخص شده است که پايهGF677 به طور قابل توجهي محصول بادام را افزايش میدهد که در بعضی موارد این مقدار افزایش تا دو برابر هم میرسد [Salvador, 2002]. از نظر اندازه ميوه نيز با اين پايه نتايج خوبي بدست آمده است. در برخي پژوهشها بيشترين وزن مغز هم به پايهGF677 نسبت داده شده است [Salvador, 2002]. مشخص شده است، پایه GF677 در مقایسه با پایه نماگارد [ P.persica X P. davidiana ]، تحمل بیشتری به شوري دارد .تحمل پایه GF677 نسبت به سطوح مختلف شوری حاصل از کلرید سدیم مورد بررسی قرار گرفته و نشان داده شده است که این پایه نسبت به شوری متحمل است بطوریکه شوری تا 60 میلی مولار (5/5 دسی زیمنس بر متر) را تحمل می کند . همچنین، گزارش شده است که پایه GF677 از طريق مكانيسم تدافعي ايجاد محدوديت در جذب و يا انتقال سديم به قسمتهاي هوايي و نيز حفظ سطح مناسبي از پتاسيم، تحمل بالاتري نسبت به نمك کلرید سدیم در مقايسه با پایه بذری تووانو[4] (هیبرید بین رقم خودگرده افشان تونو و رقم ژنکو[5] در شرایط گرده افشانی کنترل شده) داشته است و می تواند شوری تا 50 میلی مولار (2/5 دسی زیمنس بر متر) را تحمل کند ]اورعی و همکاران، 1388[. همچنین گزارش شده است که مقاومت این پایه نسبت به شوری از پایه بذری HS302 (P. armeniaca × P. cerasifera) و پایه بذری HS312 (Prunus amygdalus × P. persica) و رقم سهند بیشتر است و ميتوان از آن به عنوان يك پايه متحمل به شوری براي ارقام مختلف بادام استفاده كرد ]دژمپور و همکاران، 1391[.
1-6-تعريف تنش
لويت [Lewit, 1980]، تنش را نتيجه روند غيرعادی فرآيندهای فيزيولوژيکی دانست که از تأثير يک يا ترکيبی از عوامل زيستی و محيطی حاصل می شود. در حقيقت مقدار يا شدت نا مناسب عوامل فوق است که می تواند به طور بالقوه برای موجود زنده مشکلساز باشد و باعث تنش در گياه يا اجزای آن و بروز آسيبهای مستقيم و غيرمستقيم در گياه يا اجزای آن شود. وی به عوامل محدودکننده فوق، اصطلاح تنشهای محيطی اطلاق نمود و آنها را به دو دسته تنشهای زيستی[6] و غيرزيستی[7] تقسيم نمود.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
جمعيت جهان به طرز هشداردهندهای در حال افزايش است. در طی سالهای 1950 تا 1980 توليد سرانه غذای جهان بيش از نرخ رشد جمعيت بوده است ولی با اين وجود، اين آمار در طی 17 سال گذشته، مطابق همان افزايش ثابت قبلی ادامه نداشته است و طی 30 سال گذشته پيشگويیها در مورد سرنوشت توليد غذا نگرانکننده میباشد ]ميرمحمدی ميبدی و قرهياضی، 1381[. از طرف ديگر توليدات مواد غذايی به علت تأثير انواع تنشهای محيطی غيرزنده در حال کاهش میباشد . از بين انواع تنشهای محيطی، خسارت وارده به گياهان زراعی و باغی در اثر تنشهای خشکی، شوری و دما در سطح جهان گستردهتر بوده و به همين جهت بيشتر مورد مطالعه قرار گرفتهاند . همچمین گزارش شده است که، تنشهای خشکی و شوری بيشتر از ساير تنشهای غيرزنده محيطی بر توليدات کشاورزی اثر میگذارند .
1-7-تنش شوری
شوری يکی از تنشهای غيرزنده محيطی است که رشد و توليد محصولات کشاورزی را به شدت محدود می کند ]مومنی،1389]. در مجموع 8/6 میلیون هکتار از اراضی کشاورزی کشور دارای خاکهای مبتلا به درجات مختلف شوری هستند]مومنی،1389]. آسيا دارای بيشترين مساحت اراضی شور میباشد. در برخی از کشورها نظير ايران، پاکستان و هندوستان نسبت بيشتری از اراضی تحت شوری قرار دارند. حدود 12 درصد از کل مساحت کشور ايران (19 ميليون هکتار) به صورت کشت و آيش و به منظور توليدات کشاورزی استفاده می شود و گفته می شود که نزديک به 50 درصد اين سطح زيرکشت به درجات مختلف با مشکل شوری، قليايی بودن و غرقابی بودن روبرو میباشد ]همایی، 1381[.
اصولاً خاک شور به خاکی گفته می شود که غلظت املاح محلول در آن به قدری باشد که عملکرد را کاهش دهد، مشروط بر آنکه ساير عوامل مانعی برای رشد محصول ايجاد نکنند. از اين تعريف به خوبی استنباط می شود که شوری مفهومی وابسته به گياه است. بنابراين در دنيای کشاورزی، شوری در سيستمهايی مرکب از خاک، آب و گياه تعريف می شود. به اين ترتيب در شرايط مساوی، خاکی با غلظت معينی از املاح محلول ممکن است برای يک گياه شور و برای گياه ديگر شور نباشد ]حیدری شریف آباد، 1382[. شور شدن خاک به دو عامل بستگی دارد: ميزان تبخير، که با افزايش تبخير غلظت نمکها بالا میرود و ميزان بارش، که در اثر کاهش بارندگی، غلظت نمک در خاک افزایش میيابد . بخش عمده مساحت ايران از نظر اقليمی جزء مناطق خشک و نيمهخشک محسوب می شود. از ويژگیهای اين گونه مناطق، تبخير زياد و نزولات جوی اندک و پراکنده میباشد که نهايتاً منجر به تجمع املاح مختلف در لايه سطحی بيشتر خاکها شده است ]حیدری شریف آباد، 1382[ و در نتيجه قسمت اعظمی از خاکها و حجم چشمگيری از کل منابع آبی موجود کشور به درجات مختلف شوری مبتلا هستند. پس در چنين شرايطی که طبيعت تصميم گيرنده است، چارهای جز کنار آمدن با آن وجود ندارد و برای دستيابی به عملکرد مطلوب، پس از شناخت ويژگیهای آب و خاک، اطلاع از رفتار گياهان مختلف و واکنش آنها به شوری امری بنيادی است ]همايی، 1381[.
1-8-اندازهگيري شوري
تنش شوري با واحدهاي انرژي (نظير ساير تنشها) مشتمل بر پتانسيل شيميايي، و به طور سادهتر غلظت يونها و يا هدايت الكتريكي اندازهگيري ميشود. زيرا اثرات نمك وابسته به يونهاي آن مي باشد. شوري خاك، با تعيين هدايت الكتريكي عصاره اشباع خاك (ECe) يا متوسط شوري منطقه ريشه[8]، برحسب ميلي موس (mmho) بر سانتي متر يا دسي زيمنس(dS.m-1)[9] بر متر بيان مي شود. ECe همچنين به عنوان معياري براي سنجش شوري آب، خاك و رشد گياهان به كار مي رود. ]مير محمدي ميبدي و قره يازي، 1381[. مقدار ECe بيانگر مقدار مناسب يا نامناسب بودن شرايط شوری خاك براي كشت يك گياه مشخص است. معمولا چنانچه مقدار هدايت الكتريكي عصاره اشباع محلول خاك از چهار دسي زيمنس بيشتر باشد آن خاك را خاك شور مي گويند.
1-9-اثر شوری بر گیاهان
شوری سه اثر عمده بر روی گياهان دارد: 1- کاهش پتانسيل اسمزی و ايجاد تنش اسمزی 2- سميت يونی 3- ايجاد عدم تعادل تغذيهای ]همايی، 1381 Mohajan and Toteja, 2005; Munns, 2002; Parida and Das 2005; [. اثر نخست و غالب مربوط به کل املاح محلول در خاک است که کاهش پتانسيل اسمزی را به دنبال دارد ]همايی، 1381[. با کاهش پتانسيل اسمزی، انرژی آزاد آب کاهش يافته و گياه برای به دست آوردن مقداری مشخص آب بايد انرژی حياتی بيشتری صرف کند، بنابراين بخشی از انرژی که خود گياه برای رشد و نمو به آن نياز دارد، صرف به دست آوردن آب شده و به اين ترتيب رشد عمومی آن کاهش میيابد و چون گياه کل انرژی حياتی خود را نمیتواند تنها صرف غلبه بر فشار اسمزی محلول خاک کند، به ناچار تنها بخشی از آب موجود در خاک را جذب می کند و با در اختيار داشتن بخش ديگر انرژی حياتی، فعاليتهای متابوليکی خود را سامان میدهد. بديهی است که در چنين شرايطی به جهت صرف بخشی از انرژی حياتی در جای ديگر (برای جذب آب از محلول خاک شور) رشد و نمو گياه محدود شده و نهايتاً از مقدار محصول کاسته می شود. به اين اثر، اصطلاحاً “اثر اسمزی”[10] گويند ]همايی، 1381[. تنش خشکی و شوری هر دو از طريق کاهش آب سلولی و به هم زدن تعادل اسمزی می توانند بر گياه اثر بگذارند . اثر دوم مربوط به وجود يونهايی خاص در محلول خاک می شود. يونهايی نظير کلر، سديم و يا بُر به تنهايی میتوانند مستقيماً موجب بروز سميت در گياه شده و در مکانيسمهای جذب گياه اختلال ايجاد کنند . اصطلاحاً به اين اثر، اثر ويژه يونی”[11] گفته می شود. اثر نوع سوم درحقيقت زاييده اثر نوع دوم است که موجب بروز “عدم تعادل تغذيه ای”[12] می شود. بدين معنی که وجود يونهای سديم، کلر و نظاير آن به مقدار زياد منجر به بر هم خوردن تعادل عناصر غذايی موجود در محلول خاک شده و نهايتاً جذب و انتقال ساير عناصرغذايی ضروری مانند Ca2+, K+ و Mg2+ از خاک به گياه مختل می شود [Garcia-Sanchez et al, 2002]. گاه به اثرات دوم و سوم، اثر اختصاصی و به اثر اول اثر غيراختصاصی نيز میگويند. گزارش شده است که اصلیترين اثر تنش شوری به علت تنش اسمزی حاصل از آن است که به علت جذب بيش از حد يونهای کلر و سديم از منطقه ريشه و تجمع اين يونها در فضای بينسلولی رخ میدهد و عدم توانايی گياه در تنظيم اسمزی به علت عدم جذب کافی يونها و يا به علت فقدان سنتز ترکيبات آلی تنظيمکننده اسمزی میباشد .
1-10- مکانیزم های مقاومت به شوري در گیاهان
مكانيسمهاي مختلفي در جهت تحمل شوري وجود دارند كه از جمله آنها میتوان
1-به توزيع يكنواخت يونهاي نمكي در داخل واكوئل هاي سلول