۳-۴-اندازه گیری پارامترهای فیزیولوژیک
نتایج تجزیه واریانس تنوع بسیار معنیداری (P < 0/01) بین ژنوتیپهای مورد مطالعه برای میزان مالون دیآلدهید (MDA) و پراکسید هیدروژن(H₂O₂) نشان دادند(جدول ۳-۹). و این نشان دهنده وجود تفاوتهای درونگونه و بینگونه ای است.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

^{جدول ۳-۹-مقایسه تجزیه واریانس پراکسید هیدروژن و مالون دی الدهید در جمعیت های مختلف گیاه بومادران.}

^*، ^** _{وns به ترتیب نشان دهنده معنی دار بودن در سطح ۵ درصد، یک درصد و عدم معنی دار بودن می باشد.}
۳-۴-۱- اندازه گیری میزان پراکسید هیدروژن(H₂O₂)
مقایسه میانگین داده ها در زمستان نشان دادکه میزان پراکسید هیدروژن (H₂O₂) تفاوت معناداری بین ژنوتیپها دارد. ژنوتیپ At31 با ۶۵/۲۴۹ میکروگرم بر گرم ماده تر بیشترین میزان پراکسید هیدروژن(H₂O₂) را داشت. ژنوتیپ Amuk با µmol/gfw ۶۷/۸ کمترین میزان را داشت. تفاوت در بین گونه ها نیز وجود داشت و ژنوتیپ ۷۱pA (µmol/gfw ۰۵۴/۹۶) از گونهpachycephala .A نسبت به ژنوتیپ ۱۶AP (µmol/gfw ۳۷/۸۳) دارای میزان پراکسید هیدروژن (H₂O₂) بیشتری بود. در گونه A. Millefolium تفاوت بسیار بود بطوریکه ژنوتیپ AmlitR با µmol/gfw ۱۸/۱۰۱ دارای بیشترین میزان پراکسید هیدروژن(H₂O₂) نسبت به ژنوتیپهای Am35 با µmol/gfw ۹۹/ ۴۷ و Amuk با µmol/gfw ۶۷/۸ دارا بود. ژنوتیپهای گونه A. Filipendulina (Afc با µmol/gfw ۷۵/۶۶ و Af26با µmol/gfw ۴۹/۲۲ ) نیز تفاوت معنا داری داشتند. افزایش سطح H₂O₂ در گیاه دلالت بر تنش اکسیداتیو دارد که پراکسیداسیون لیپیدها و دیگر اثرات زیانبخش بر غشاها را سبب میشود]۷۴[. حسین و همکاران]۶۷[ اعلام کردند که تنش سرما سبب افزایش آسیب اکسیداتیو به صورت تولید H₂O₂ در عدس میشود. وانگ و همکاران]۱۱۴[ و نیز گائو و همکاران]۵۸[ در بررسی روی برنج مشاهده کردند که رقمهای متحمل به سرما، تجمع کمتری از پراکسید هیدروژن را نشان میدهند. پس می توان گفت گونه A. tenuifolia At31 با ۶۵/۲۴۹ میکروگرم بر گرم ماده تر به عنوان گونه حساس به سرما و ژنوتیپ Amuk از گونه A. Millefolium با µmol/gfw ۶۷/۸ به عنوان ژنوتیپ متحمل به سرما شناسایی شد.
_{نمودار ۳-۱۷-میزان پراکسید هیدروژن در ژنوتیپهای بومادران.}
تفاوت در ژنوتیپهای هر گونه هم وجود داشت و در گونه A. Millefolium ژنوتیپ AmlitR با µmol/gfw ۱۸/۱۰۱ به عنوان گونه حساس و ژنوتیپ Am35 با µmol/gfw ۹۹/ ۴۷ به عنوان گونه نیمهمقاوم مشخص شد. در گونه گونه A. Filipendulina ژنوتیپ Af26با µmol/gfw ۴۹/۲۲ متحمل به سرما و ژنوتیپ Afc با µmol/gfw ۷۵/۶۶ گونه نیمهحساس شناسایی شد.
در گونه گونهpachycephala .A ژنوتیپ ۱۶AP (µmol/gfw ۳۷/۸۳) و۷۱pA (µmol/gfw ۰۵۴/۹۶) هر دو به عنوان گونه نیمهحساس مشخص شدند. نتایج بدست آمده با نتایج مطالعات قبل مطابقت داشت.
۳-۴-۲- اندازه گیری مقدار مالون دی آلدهید(MDA)
مقایسه میانگین داده ها در زمستان نشان دادکه مقدار مالون دی آلدهید(MDA) تفاوت معناداری بین ژنوتیپها دارد. ژنوتیپ ۷۱pA با ۳۱/۳ میلیمول بر گرم ماده تر بیشترین مقدار مالون دی آلدهید(MDA) را داشت. ژنوتیپ Amuk با nmol/gfw ۳۹/۰ کمترین مقدر را داشت. تفاوت در بین گونه ها نیز وجود داشت و ژنوتیپ ۷۱pA (nmol/gfw ۳۱/۳)از گونهpachycephala .A نسبت به ژنوتیپ ۱۶AP (nmol/gfw ۵۴/۱) دارای مقدار مالون دی آلدهید(MDA) بیشتری بود. در گونه A. Millefolium تفاوت بسیار بود بطوریکه ژنوتیپ Am35 با nmol/gfw ۵۹/۲ دارای بیشترین مقدار مالون دی آلدهید(MDA) نسبت به ژنوتیپهای AmlitR با nmol/gfw ۴۸/ ۱ و Amukبا nmol/gfw ۳۹/۰ دارا بود. ژنوتیپهای گونه A. Filipendulina (Afc با nmol/gfw ۵۴/۱ و Af26با nmol/gfw ۸۶/۱ ) نیز تفاوت معنا داری نداشتند. جیانگ و هوانگ]۷۱[ و کلار و همکاران]۷۵[ نشان دادند که از پارامترهای فیزیولوژیکی مانند اندازه گیری انباشت مالون دی آلدهید(MDA) و فعالیّت آنزیمهای آنتیاکسیدانی را میتوان برای نشان دان اثر تنش استفاده نمود. به طوریکه در تحقیق جیانگ و هوانگ]۷۱[ تأثیر تنش خشکی بر میزان تجمع مالون دی آلدهید(MDA) و فعالیّت آنزیمهای آنتیاکسیدانی از جمله سوپراکسیددسموتاز، کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گلوتاتیونردوکتاز در دوگونه Poa pratensis و Festuca arundinacea بررسی کردند. آنها دریافتند که تحت تأثیر تنش تجمع چشمگیری مالون دی آلدهید(MDA) و پراکسید هیدروژن همراه با کاهش آنزیمهای آنتیاکسیدانی در هر دو گیاه روی میدهد. پس می توان گفت ژنوتیپ ۷۱pA با ۳۱/۳ میلیمول بر گرم ماده تر به عنوان گونه حساس به تنش محیط و ژنوتیپ Amuk با nmol/gfw ۳۹/۰ به عنوان گونه مقاوم به تنش محیط شناسایی شدند. . تفاوت در ژنوتیپهای هر گونه هم وجود داشت و در گونه گونهpachycephala .A ژنوتیپ ۱۶AP (nmol/gfw ۵۴/۱) نسبت به۷۱pA (nmol/gfw ۳۱/۳) گونه مقاومتر به تنش محیط شناخته شد. در گونه A. Millefolium ژنوتیپ AmlitR با nmol/gfw ۴۸/ ۱ به
_{نمودار ۳-۷-میزان مالون دی آلدهید در ژنوتیپهای بومادران.}
عنوان گونه نیمهمقاوم، ژنوتیپ Amukبا nmol/gfw ۳۹/۰ به عنوان گونه مقاوم و ژنوتیپ Am35 با nmol/gfw ۵۹/۲ به عنوان گونه نیمهحساس معرفی شدند. در گونه A. Filipendulina (Afc با nmol/gfw ۵۴/۱ و Af26با nmol/gfw ۸۶/۱ ) ژنوتیپها به عنوان گونه نیمهمقاوم شناسایی شدند. گونه های nobilis.A و A. tenuifolia از لحاظ به گونه های نیمهمقاوم نامیده شدند. نتایج بدست آمده با نتایج مطالعات قبل مطابقت داشت.
۳-۴-۳- اندازه گیری نشت الکترولیت