۲-۴-۱۰- طبقه بندی همیاران پلیس:
۲-۴-۱۰-۱- همیار یکم :
به دانش آموزان مقاطع پیش دبستانی و اول و دوم ابتدایی اطلاق می گردد
مواردی را که این عزیزان می تواند به رانندگان یادآور شوند :
کمربند ایمنی را ببندد.
با تلفن همراه صحبت نکند.
موقع رانندگی غذا نخورد.
۲-۴-۱۰-۲-همیار دوم :
به دانش آموزان مقاطع سوم و چهارم ابتدایی اطلاق می گردد
مواردی را که این عزیزان می توانند به رانندگان یادآوری نمایند :
کمربند ایمنی را ببندد.
با تلفن همراه صحبت نکند.
از خوردن و آشامیدن در موقع رانندگی پرهیز کند.
هنگام خستگی و خواب آلودگی رانندگی نکند
با سرعت مجاز رانندگی کند.
۲-۴-۱۰-۳- همیار سوم :
به دانش آموزان مقاطع پنجم ابتدایی اطلاق می گردد.
مواردی را که این عزیزان می توانند به رانندگان یادآوری نمایند :
کمربند ایمنی را ببندد.
با تلفن همراه صحبت نکند.
از خوردن و آشامیدن در موقع رانندگی پرهیز کند.
هنگام خستگی و خواب آلودگی رانندگی نکند.
با سرعت مجاز رانندگی کند.
در محل های غیر مجاز سبقت نگیرد.
با دیگران صحبت نکند و به جلو توجه داشته باشد.
۲-۴-۱۰-۴- پلیس یار نوجوان :
به دانش آموزان مقاطع اول، دوم و سوم راهنمایی اطلاق می گردد
مواردی را که این عزیزان می توانند به رانندگان یادآور شوند :
کمربند ایمنی را ببند
با تلفن همراه صحبت نکند.
از خوردن و آشامیدن در موقع رانندگی پرهیز کند.
هنگام خستگی و خواب آلودگی رانندگی نکند.
با سرعت مجاز رانندگی کند.
در محل های غیر مجاز سبقت نگیرد.
با دیگران صحبت نکند و به جلو توجه داشته باشد.
از رانندگی به صورت مارپیچ خودداری کند.
به علامت ها و چراغ راهنمایی توجه کند.
۲-۴-۱۱- نتایج اجرای طرح همیاران پلیس در کشور
همکاری مناسب معاونت آموزش و نوع آوری وزارت آموزش و پرورش، که یکی از ارکان اصلی انعقاد توافقنامه پیش گفته بین نیروی انتظامی و آموزش و پرورش بود، همچنین همکاری خوب مدیران، معلمان و والدین دانش‌آموزان باعث شد تا این طرح با موفقیت اجرا شود. در بازخورگیری مشخص شد که اجرای طرح همیار پلیس در کنار سایر اقدامات پیشگیرانه پلیس راهنمایی و رانندگی در سطح شهرها و جاده‌ها، موجب کاهش ۴/۱۰ درصدی کشته شدگان ناشی از تصادفات در نوروز ۱۳۸۶ نسبت به نوروز ۱۳۸۵ گردد. بدین‌سان با وجود افزایش تولید خودرو و افزایش تعداد سفرها تعداد سوانح رانندگی کمتر شد. اجرای این طرح آنقدر مؤثر بود که کارت‌های ۲۰ روزه همیاران پلیس که از ۲۵ اسفند ۱۳۸۵ تا ۱۵ فروردین ۱۳۸۶ اعتبار داشت، برای طول سال ۱۳۸۶ تمدید شد.(رفیعی،۱۳۹۰: ۱۵۶)

( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

سوری و همکارانش در یک مطالعه کار آزمایی قبل وبعد که در آن نمونه های جمعیت همیاران پلیس به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و سپس اطلاعات افراد آموزش دیده پس از یک سال انتخاب و پس از جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، آنها در دو گروه خانواده دارای رانندگان متخلف/دارای تصادف ثبت شده در شش ماه گذشته با گروه مقابل و شایسته از نظر همراهی و تذکر همیار پلیس در شش منطقه آموزش پرورش استان تهران مورد مقایسه قرار دادند.
یافته ها: مجموع ۲۸۰۰ دانش آموز ۸ تا ۱۵ ساله شش منطقه آموزش و پرورش شهر تهران با میانگین و میانه سنی ۱۱ سال که ۷/۴۷ درصد آنان پسر و بقیه دختر بودند مطالعه شدند. بیشتر والدین واکنشی مثبت به تذکر همیاران پلیس (فرزندانشان) می داده اند (۹/۸۵ درصد)، ۱۱ درصد بی توجه و تنها ۳ درصد به تذکر کودکان اعتراض می کردند. پدرها و مادرها به یک میزان به تذکرات کودکان واکنش نشان می دادند و اختلاف معنی داری بین آنها وجود نداشت. سه تخلف عمده ای که بیشتر توسط همیاران پلیس تذکر داده می شد در باره نبستن کمربند ایمنی (۱/۳۹ درصد)، صحبت کردن با تلفن همراه (۸/۳۱ درصد)، با سرعت غیر مجاز راندن (۸/۲۹ درصد)، صحبت کردن با دیگران موقع رانندگی (۰/۱۴ درصد) و خوردن به هنگام رانندگی (۹/۱۱ درصد) بود. در بقیه مواردی که همیاران پلیس آموزش دیده بودند تذکرات کمتر از ۱۰ درصد بود. در سال قبل از آموزش و آغاز به کار همیاران پلیس به طور کلی ۲۷۸۹ فقره تخلف ثبت شده (۶/ ۲ SD=) توسط پلیس راهور ناجا در مورد خودرو خانوارهای مورد مطالعه رخ داده بود که این رقم در سال بعد از آموزش به ۲۲۹۰ مورد (۹/۱۷ درصد) کاهش یافته است (P<0.001). بیشترین موارد کاهش تخلف مربوط به خوردن و آشامیدن راننده هنگام رانندگی (با ۷/۹۲ درصد) بود. در تمامی موارد ۹ گانه آموزش داده شده (به جز خواب آلودگی و خستگی همین طور صحبت با دیگران هنگام رانندگی که تخلفات آنها توسط پلیس ثبت نمی شود) به استثنای صحبت با تلفن همراه هنگام رانندگی که افزایش موارد تخلف در بعد از طرح از ۱۱۸ مورد به ۱۹۱ مورد یعنی ۹/۶۱ درصد افزایش داشته است، در بقیه موارد تخلف کاهشی بین ۹/۹ تا ۶/۵۵ درصد مشاهده می شود که تمامی از نظر آماری معنی دار هستند (P<0.001).(سوری و همکاران،۱۳۸۹: ۳)
این تحقیق نشان داد که طرح همیار پلیس در کاهش میزان تخلفات رانندگی خانواده تا ۹/۱۷ درصد موثر بوده است. بیشترین موارد کاهش تخلف مربوط به خوردن و آشامیدن راننده هنگام رانندگی بود. در تمامی موارد ۹ گانه آموزش داده شده به استثنای صحبت با تلفن همراه هنگام رانندگی که افزایش موارد تخلف در بعد از طرح داشته است، در بقیه موارد تخلف کاهش موارد تخلف مشاهده شد.(همان،۴۴)
این مطالعه تاثیر مثبت طرح همیار پلیس راهور ناجا بر کاهش تخلفات رانندگی را تایید کرده و بر ضرورت ادامه آن تاکید دارد. گرچه نمی توان تمامی کاهش تخلفات رانندگی در کشور را به این مداخله تعمیم داد و تاثیر سایر مداخلات از جمله اعمال شدیدتر مقررات و قوانین توسط پلیس، سایر برنامه های آموزشی، اصلاح محیط و ایمنی خودرو ها را نیز باید مورد توجه قرارگیرد،لکن نقش عمده کاهش نرخ رشد تخلفات قابل انتساب به مداخله فوق بوده است. با توجه به این که رفتارهای خطرزای رانندگان از علل عمده سوانح ترافیکی در کشور محسوب می شوند، و آموزش از ارکان اصلی پیشگیری به حساب می آید^[۴۵] ، امید می رود آموزش دانش آموزان در خصوص پیشگیری از این سوانح در قالب طرح همیاران پلیس در آینده بتواند خود باعث رفتارهای کم خطر رانندگی در خود آنان که رانندگان آینده کشور هستند بشود. هزینه اثربخشی برنامه های آموزشی طرح همیار پلیس نیاز به مطالعات دیگر دارد و اثر بخشی درازمدت تر این طرح در کاهش تخلفات و تصادفات باید مورد تحقیق قرار گیرد.(همان،۵۷)
گنجه ای نیز در پژوهش تحقیقاتی خود استفاده از مشارکت دانش آموزان در اجرای قوانین و مقررات راهنمایی ورانندگی به منظور کاهش تصادفات و تخلفات از سوی والدین آنان را مورد بررسی قرار داده که در مجموع یافته های تحقیق نشان داد که والدین دانش آموزان همیار پلیس در مقایسه با والدین دانش آموزانی که همیار نیستند،کمتر مرتکب تخلفات راهنمایی و رانندگی گردیده و همچنین کمتر دچار تصادفات رانندگی و ضرر اقتصادی ناشی از آن می شوند.از سوی دیگر همیاران پلیس در مقایسه با دانش آموزانی که همیار پلیس نمی باشند،بیشتر قوانین و مقررات را رعایت می کنند.(گنجه ای،۱۳۸۷: ۱۱۵-۱۱۷)
طرح همیار پلیس گرچه طرحی ابتکاری توسط پلیس راهور ناجا قلمداد می شود، اما برنامه های آموزشی تقریبا مشابهی توسط پلیس برخی کشورها از سالها قبل شروع شده است. برای مثال در انگلستان طرح پلیس رابط مدرسه^[۴۶] از سال ۱۹۵۱ میلادی شروع شد^[۴۷] و تقریبا در تمامی کشور اجرا می شود. آموزش هایی که افسران پلیس به دانش آموزان می دهند ته تنها محدود به پیشگیری از سوانح ترافیکی بلکه شامل آموزش مقررات مربوط به حقوق کودکان در برابر مدرسه، معلمان، و قربانیان جرم نیز می شود^[۴۸]. در امریکای شمالی این طرح از سال ۱۹۵۴ میلادی آغاز شد^[۴۹] و برنامه های مشابهی توسط پلیس برای آموزش دانش آموزان اجرا می شود اما هیچکدام نظام و ساختار دقیقا مشابهی با آن چه توسط پلیس راهور ناجا تحت عنوان طرح همیار پلیس در ایران به اجرا در آمده است ندارند. در شهر چندیگر^[۵۰] هندوستان پلیس ترافیک^[۵۱] برنامه های آموزشی خاصی را واحد آموزش در خصوص ایمنی راه به دانش آموزان ارائه می دهد. در بخشی از برنامه های آموزشی، آنها ۷۰ تا ۸۰ مدرسه را تحت پوشش قرار داده و برای هر کدام ۳ ساعت برنامه آموزش ایمنی راه را ارائه می دهند.(سوری و همکاران،۱۳۸۹: ۴۵)